196
96 yılında okula başladığımda defterimin üzerinde beşiktaş arması vardı, bir süre de annem üzülmesin diye takım değiştirmemiştim. hepatu’nun bize ürün yaptığı zaman, 97 ya da 98 olabilir, babamla bir kaldırım taşında ekmek arası bir şeyler yiyorduk* ve radyodan maç dinliyorduk. babam hagi’nin attığı bir gole öyle bir sevindi ki, annemin gözünün içine baka baka babamın kucağına atlayıp galatasaraylı oldum. niyetim vardı hep ama an o andı benim için. sonra da gidip bana hepatu’dan sarı-kırmızı yağmurluk almıştık.
hayır ağlamıyorum gözüme çocukluğum kaçtı.
neyse, demem o ki bu çocuk benim o yaşımdan en fazla 3 yaş büyükken öyle bir tweet atmış. ne fark eder ki? benim kanım şimdi sarı-kırmızı akıyor. onun da öyle olduğunu dün* sahaya girerken, üçlü çektirirken görmedik mi?
hayır ağlamıyorum gözüme çocukluğum kaçtı.
neyse, demem o ki bu çocuk benim o yaşımdan en fazla 3 yaş büyükken öyle bir tweet atmış. ne fark eder ki? benim kanım şimdi sarı-kırmızı akıyor. onun da öyle olduğunu dün* sahaya girerken, üçlü çektirirken görmedik mi?
