10186
jübileyi sonuna kadar hak ediyor.
türkiye'deki bir kısmı geçmişini bilmeyen balık hafızalı, bir kısmı da ergen taraftar kitlesi yüzünden bu tür gelenekler unutuldu. en son ne zaman bir oyuncumuza jübile yapıldı, hatırlayamıyorum. aynı mantık çerçevesinde retrospektif şekilde bakalım, fatih terim'in jübilesi:
''rezil kaptan. şampiyonluk görmemiş galatasaray kaptanı kabul edilebilir mi ya? böylesi olmaz olsun. 12 yıl takımda kal, kaptanlık yap; 1 şampiyonluğu yok. jübile yapılmasını doğru bulmuyorum, kazandığı 7 sülalesine yeter. paşam bir de helikopterle sahaya inecekmiş. 1 şampiyonluğu yok, şov peşinde.''
gerçi kurgulamaya gerek yok. yaşanmışları var.
kulübün 7 şampiyonluk yaşamış efsanesi bülent korkmaz ne demişti zamanında:
''ama kulüp içinde ne yazık ki başarılı insanlarımız paçalarından aşağıya çekiliyor. başarılı bir adamı yüceltmeniz gerekmiyor mu? bu manevi değerlere sahip çıkılmama olayı benimle sınırlı değil. birçok arkadaşımıza bu yanlışlar yapıldı''
''bizdeyse manevi değerlere sahip çıkmak yok. örneğin, galatasaray'da bu böyle. metin oktay yaşadığı zaman değer veriliyor muydu veya bu kadar değer veriliyor muydu? hayır. allah rahmet eylesin, öldükten sonra değer verildi. insana yaşarken değer verilmeli.''
sabri galatasaray altyapısının çıkardığı bir oyuncudur. bu forma altında 6(altı) şampiyonluk ve toplamda 15 kupa görmüştür ki kulüp efsanesi bülent korkmaz'ın toplamda 18, hakan şükür'ün 16, kupa gördüğü bir ortamda aslında hiç de az değildir(diğer kupaları 2000'lerde oynanmadığı için dahil etmedim). başarıdan bağımsız olarak, ileride geri dönüp bakıldığında 2000'lerin galatasaray'ı için aslî unsurlardan birisi olduğu görülecektir.
iyi futbolcu değildir, kötü futbolcu dersiniz eyvallah; ancak galatasaray altyapısının ürünüdür ve çocuğudur. yaptığı sözleşmeleri, aldığı paraları kimsenin alnına silah dayayarak almamıştır. mevkisine tonla oyuncu alınmış veya altyapıdan çıkmış(cihan haspolatlı, uğur uçar, serkan kurtuluş, salih dursun, veysel sarı, tarık çamdal), ancak nihayetinde kalıcı olan sabri sarıoğlu olmuştur ki bu da ülkenin futbol düzeyi hakkında fikir verici olmakla birlikte ehven-i şer sabri'yi suçlamak için bir gerekçe de değildir. kendisine aydın yılmaz veya tarık çamdal muamelesi yapmak galatasaray taraftarına yakışmaz(aslında modern taraftara yakışıyor).
jübileyi sonuna kadar hak ediyor. seversiniz sevmezsiniz(ki ben bayılmam kendisine), ancak kariyeri boyunca gönderildiği son sezon haricinde galatasaray forması dışında hiçbir formayı giymemiş ve bu süre zarfında 6 şampiyonluk(toplamda 15 kupa) görmüş bir oyuncuya kulübünün taraftarları tarafından(bakın taraftar diyorum, yöneticilik değil, doğrudan duygusal bir bağ ile bağlı olan insanlar; taraftar böyle yapabiliyorsa yöneticilerin falakaya yatırması gerekir herhalde) bir jübilenin çok görülmesi kanımca bir spor ayıbı.
türkiye'deki bir kısmı geçmişini bilmeyen balık hafızalı, bir kısmı da ergen taraftar kitlesi yüzünden bu tür gelenekler unutuldu. en son ne zaman bir oyuncumuza jübile yapıldı, hatırlayamıyorum. aynı mantık çerçevesinde retrospektif şekilde bakalım, fatih terim'in jübilesi:
''rezil kaptan. şampiyonluk görmemiş galatasaray kaptanı kabul edilebilir mi ya? böylesi olmaz olsun. 12 yıl takımda kal, kaptanlık yap; 1 şampiyonluğu yok. jübile yapılmasını doğru bulmuyorum, kazandığı 7 sülalesine yeter. paşam bir de helikopterle sahaya inecekmiş. 1 şampiyonluğu yok, şov peşinde.''
gerçi kurgulamaya gerek yok. yaşanmışları var.
kulübün 7 şampiyonluk yaşamış efsanesi bülent korkmaz ne demişti zamanında:
''ama kulüp içinde ne yazık ki başarılı insanlarımız paçalarından aşağıya çekiliyor. başarılı bir adamı yüceltmeniz gerekmiyor mu? bu manevi değerlere sahip çıkılmama olayı benimle sınırlı değil. birçok arkadaşımıza bu yanlışlar yapıldı''
''bizdeyse manevi değerlere sahip çıkmak yok. örneğin, galatasaray'da bu böyle. metin oktay yaşadığı zaman değer veriliyor muydu veya bu kadar değer veriliyor muydu? hayır. allah rahmet eylesin, öldükten sonra değer verildi. insana yaşarken değer verilmeli.''
sabri galatasaray altyapısının çıkardığı bir oyuncudur. bu forma altında 6(altı) şampiyonluk ve toplamda 15 kupa görmüştür ki kulüp efsanesi bülent korkmaz'ın toplamda 18, hakan şükür'ün 16, kupa gördüğü bir ortamda aslında hiç de az değildir(diğer kupaları 2000'lerde oynanmadığı için dahil etmedim). başarıdan bağımsız olarak, ileride geri dönüp bakıldığında 2000'lerin galatasaray'ı için aslî unsurlardan birisi olduğu görülecektir.
iyi futbolcu değildir, kötü futbolcu dersiniz eyvallah; ancak galatasaray altyapısının ürünüdür ve çocuğudur. yaptığı sözleşmeleri, aldığı paraları kimsenin alnına silah dayayarak almamıştır. mevkisine tonla oyuncu alınmış veya altyapıdan çıkmış(cihan haspolatlı, uğur uçar, serkan kurtuluş, salih dursun, veysel sarı, tarık çamdal), ancak nihayetinde kalıcı olan sabri sarıoğlu olmuştur ki bu da ülkenin futbol düzeyi hakkında fikir verici olmakla birlikte ehven-i şer sabri'yi suçlamak için bir gerekçe de değildir. kendisine aydın yılmaz veya tarık çamdal muamelesi yapmak galatasaray taraftarına yakışmaz(aslında modern taraftara yakışıyor).
jübileyi sonuna kadar hak ediyor. seversiniz sevmezsiniz(ki ben bayılmam kendisine), ancak kariyeri boyunca gönderildiği son sezon haricinde galatasaray forması dışında hiçbir formayı giymemiş ve bu süre zarfında 6 şampiyonluk(toplamda 15 kupa) görmüş bir oyuncuya kulübünün taraftarları tarafından(bakın taraftar diyorum, yöneticilik değil, doğrudan duygusal bir bağ ile bağlı olan insanlar; taraftar böyle yapabiliyorsa yöneticilerin falakaya yatırması gerekir herhalde) bir jübilenin çok görülmesi kanımca bir spor ayıbı.
