665
basketbola, daha doğrusu nba'e ilgi duymamı sağlayan (euroleauge denen garabetten hiç hazzetmem), jordan'ın kopyası bir estetik oyun tarzına sahip basketbolcu. ali sami yen'de parçalı formayı giymişliği ve terim ile italyanca sohbet etmişliği de var kendisinin bilindiği üzere.*
takımının kalitesizliğinin de etkisiyle kariyerinde 2000'lerin ortasında bir buhran dönemi var. bireysel olarak zirve yaptığı (en azından skorerlik ve atletizm açısından. yoksa kendisinin oyun zekası ve estetik zirvesi 2008-10 arasıdır bence.) dönem de aşağı yukarı buraya denk geliyor. bir diğer başarısız dönemi yani 2010 sonrası yıllar için konuşursak liderlik anlayışını güncelleyememesinin başarısız olmasında etkili olduğunu düşünüyorum.
90'ların alfa liderlik ekolünden kendisi. takım arkadaşlarını zorlayan, ara ara antrenmanlarda küfreden, negatif bir havadan pozitif hırs ve itici güç elde etmek isteyen bir ekol bu. kobe bu tarzı bir yere kadar götürebildi ama özellikle 2010 sonrasındaki düşüşünde bunu terketmemesi büyük hataydı. bilinen bir video var youtube'da, kobe maçın son topunda molada "get the fuck out of the way" kalıbını kullanıp "kenara çekilin beyler ve topu bana verin" diyerek caka satıyor. sonrasında atışı kaçırıyor, maç uzuyor, uzatmada da kaybediliyor. o sırada takım arkadaşları jeremy lin ve nick young'ın kendisine bakışı zaten olayı özetliyor. böyle bir ortamda, bu kadar huzursuz bir ortamda başarı beklemek hayalperestlik. özellikle bu son 8-10 yıl başka bir çağ gibi, çok değişti zihniyet. iyi mi kötü mü bilemem, o ayrı bir konu.
sözün özü, karizmasını çok çizdirdi. aşil tendonu kopmuş halde yürüyerek oyundan çıkan (bu sakatlığı geçiren oyuncular şok geçirmiş halde omuzlarda veya sedyeyle sahayı terkediyorlar genellikle), öncesinde serbest atış kullanıp 2'de 2 atan bir hırsa sahip olmasına rağmen bunu parkeye akıllıca kanalize edemedi. ilkokul müsameresi tadında, 50 şut kullandığı ve benim izlerken utandığım komik bir utah jazz galibiyetiyle de kariyerini sonlandırdı.
takımının kalitesizliğinin de etkisiyle kariyerinde 2000'lerin ortasında bir buhran dönemi var. bireysel olarak zirve yaptığı (en azından skorerlik ve atletizm açısından. yoksa kendisinin oyun zekası ve estetik zirvesi 2008-10 arasıdır bence.) dönem de aşağı yukarı buraya denk geliyor. bir diğer başarısız dönemi yani 2010 sonrası yıllar için konuşursak liderlik anlayışını güncelleyememesinin başarısız olmasında etkili olduğunu düşünüyorum.
90'ların alfa liderlik ekolünden kendisi. takım arkadaşlarını zorlayan, ara ara antrenmanlarda küfreden, negatif bir havadan pozitif hırs ve itici güç elde etmek isteyen bir ekol bu. kobe bu tarzı bir yere kadar götürebildi ama özellikle 2010 sonrasındaki düşüşünde bunu terketmemesi büyük hataydı. bilinen bir video var youtube'da, kobe maçın son topunda molada "get the fuck out of the way" kalıbını kullanıp "kenara çekilin beyler ve topu bana verin" diyerek caka satıyor. sonrasında atışı kaçırıyor, maç uzuyor, uzatmada da kaybediliyor. o sırada takım arkadaşları jeremy lin ve nick young'ın kendisine bakışı zaten olayı özetliyor. böyle bir ortamda, bu kadar huzursuz bir ortamda başarı beklemek hayalperestlik. özellikle bu son 8-10 yıl başka bir çağ gibi, çok değişti zihniyet. iyi mi kötü mü bilemem, o ayrı bir konu.
sözün özü, karizmasını çok çizdirdi. aşil tendonu kopmuş halde yürüyerek oyundan çıkan (bu sakatlığı geçiren oyuncular şok geçirmiş halde omuzlarda veya sedyeyle sahayı terkediyorlar genellikle), öncesinde serbest atış kullanıp 2'de 2 atan bir hırsa sahip olmasına rağmen bunu parkeye akıllıca kanalize edemedi. ilkokul müsameresi tadında, 50 şut kullandığı ve benim izlerken utandığım komik bir utah jazz galibiyetiyle de kariyerini sonlandırdı.
