56
hakkında en çok üzüldüğüm yazardır. şöyle ki;
arkadaş zaten uzaklarda, memleket hasreti binmiş omzuna. ara sıra oturur güneşe bakar, uzakları görür ve der ki;
''işte o güneşin aydınlattığı bir yerlerde benim vatanım var''
sonra iç geçirir, yakar sigarasını. içinde umut bitmez ama bilir uzaklarda, topraklarında beraber mutlu ve huzurlu yaşayan insanlar olduğunu. gözleri parıldar. sonra kalkar güçlü hisseder kendini. ''hadi bakalım biraz hasret giderelim'' der açar sözlüğü.
ve ne görsün...
millet ortak paydasını unutmuş, birbirine hakarete varan söylemlere kadar gitmiş ve vincanın kendini ait hissettiği yeri bambaşka bir yere çevirmiş.
''öeehhh ulan'' der, kalkar bilgisayarın başından. az önce kendisine ilham veren güneşi arar bir iki kelam sövmek için ama o çoktan batmıştır...
arkadaş zaten uzaklarda, memleket hasreti binmiş omzuna. ara sıra oturur güneşe bakar, uzakları görür ve der ki;
''işte o güneşin aydınlattığı bir yerlerde benim vatanım var''
sonra iç geçirir, yakar sigarasını. içinde umut bitmez ama bilir uzaklarda, topraklarında beraber mutlu ve huzurlu yaşayan insanlar olduğunu. gözleri parıldar. sonra kalkar güçlü hisseder kendini. ''hadi bakalım biraz hasret giderelim'' der açar sözlüğü.
ve ne görsün...
millet ortak paydasını unutmuş, birbirine hakarete varan söylemlere kadar gitmiş ve vincanın kendini ait hissettiği yeri bambaşka bir yere çevirmiş.
''öeehhh ulan'' der, kalkar bilgisayarın başından. az önce kendisine ilham veren güneşi arar bir iki kelam sövmek için ama o çoktan batmıştır...
