4
bu pankartla ilgili çok ilginç bir anım var.
14 mayıs 2006 galatasaray kayserispor maçı için sami yen'de numaralının eski açık tarafındaki köşesinde yerimi almıştım.
babamın arkadaşı olan ve benim de çok sevdiğim abim bana bu pankartı okudu.
o an aklıma bir fikir geldi.
"bir şampiyon olalım bugün biz, mutlaka bunu yapacağım." dedim içimden.
biz şampiyon olduk.
iki gün sonra okula gittim.
zira o günlerde lise giriş sınavlarına hazırlandığım için belirli dönemlerde okula, belirli dönemlerde dershaneye gidiyordum.
koyu galatasaraylı bir arkadaşıma, "bana bir konuda yardım etmen lazım koçum." dedim.
"tabii ki, ne yapıyoruz?" dedi.
ben görme engellilerin kullandığı braille alfabesi ile okuyup yazıyorum, haliyle normal yazıyı bilmiyorum.
bu yüzden ona, elimi tutarak tahtaya "isimlerinizi kalbimize kazıdık" yazdırmasını rica ettim.
aldım tebeşiri ve onun yardımıyla ilgili yazıyı kocaman harflerle yazdık.
sonra da "isimlerinizi kalbimize kazıdık" yazısının altına "şampiyon cimbom" yazdık.
ben de bu yazıları yazarak, kendimce tahtaya şampiyonluğumuzun imzasını atmaya çalıştım.
14 mayıs 2006 galatasaray kayserispor maçından önce tribündeyken, bu pankarttan haberim olunca, bu hayalimi gerçekleştirmeyi hayal etmiştim :)
bu pankarttaki yazıyı, sınıftaki tahtaya yazmayı çok istemiştim.
aynı saatte başlayan denizlispor fenerbahçe maçı, normal süresinin ardından 16 dakika uzamıştı.
ben bu 16 dakikalık süre zarfında bırakın dakikaları, saniyeleri sayıyordum.
saniyeleri sayarken de yapacağım şovu kafamda kurguluyordum.
ne mutlu bize, sarıyla kırmızıyla, alnımızın akıyla, aslanlar gibi tertemiz bir şampiyonluk kazandık ve galatasaray'ım bana bu çok istediğim şovu yapma imkanını sağladı.
ben de minik bir şovla şampiyonluğumuzu sınıfımızda kutladım.
bana o gün yardımcı olan arkadaşıma da tekrar teşekkür ediyorum bu arada.
14 mayıs 2006 galatasaray kayserispor maçı için sami yen'de numaralının eski açık tarafındaki köşesinde yerimi almıştım.
babamın arkadaşı olan ve benim de çok sevdiğim abim bana bu pankartı okudu.
o an aklıma bir fikir geldi.
"bir şampiyon olalım bugün biz, mutlaka bunu yapacağım." dedim içimden.
biz şampiyon olduk.
iki gün sonra okula gittim.
zira o günlerde lise giriş sınavlarına hazırlandığım için belirli dönemlerde okula, belirli dönemlerde dershaneye gidiyordum.
koyu galatasaraylı bir arkadaşıma, "bana bir konuda yardım etmen lazım koçum." dedim.
"tabii ki, ne yapıyoruz?" dedi.
ben görme engellilerin kullandığı braille alfabesi ile okuyup yazıyorum, haliyle normal yazıyı bilmiyorum.
bu yüzden ona, elimi tutarak tahtaya "isimlerinizi kalbimize kazıdık" yazdırmasını rica ettim.
aldım tebeşiri ve onun yardımıyla ilgili yazıyı kocaman harflerle yazdık.
sonra da "isimlerinizi kalbimize kazıdık" yazısının altına "şampiyon cimbom" yazdık.
ben de bu yazıları yazarak, kendimce tahtaya şampiyonluğumuzun imzasını atmaya çalıştım.
14 mayıs 2006 galatasaray kayserispor maçından önce tribündeyken, bu pankarttan haberim olunca, bu hayalimi gerçekleştirmeyi hayal etmiştim :)
bu pankarttaki yazıyı, sınıftaki tahtaya yazmayı çok istemiştim.
aynı saatte başlayan denizlispor fenerbahçe maçı, normal süresinin ardından 16 dakika uzamıştı.
ben bu 16 dakikalık süre zarfında bırakın dakikaları, saniyeleri sayıyordum.
saniyeleri sayarken de yapacağım şovu kafamda kurguluyordum.
ne mutlu bize, sarıyla kırmızıyla, alnımızın akıyla, aslanlar gibi tertemiz bir şampiyonluk kazandık ve galatasaray'ım bana bu çok istediğim şovu yapma imkanını sağladı.
ben de minik bir şovla şampiyonluğumuzu sınıfımızda kutladım.
bana o gün yardımcı olan arkadaşıma da tekrar teşekkür ediyorum bu arada.
