roger federer

2013 wimbledon'ında 2. turda sergiy stakhovsky'e kaybettikten sonra açıklanamayacak bir düşüş yaşamıştı ve oyununa olan özgüveni de sarsılmıştı. 2014 yılının başında stefan edberg ile kortta duygularını daha iyi ifade eder hale gelip çok daha rahatlamıştı. yaşının da mutlaka etkisi var fakat çim sezonundan beridir tekrar eski 2013'ü ufaktan hatırlatmaya başladı bana. geçen gün marat safin'in dediği gibi federer tarihin en yetenekli ismi ve bundan 5 sene sonra muhtemelen goat'luğu da garantileyecek fakat 2017'ye hayranları uzun zaman sonra tekrar tattırdığı zevklerden sonra muhtemel emeklilik senesi olan 2019'da hayal kırıklığı yaratması da muhtemel. kimileri 2019'da gelip de wimbledon'da zafer elde ederse 1 sene daha zorlayıp olimpiyat senesinde noktalar diyordu. bugün de gördük ki ya federer federer'liğini gösterecek ve birçok kez olduğu gibi bizleri yanıltacak ya da emeklilik tarihini birkaç ay daha öne çekerek bu sene noktayı koyacak. kendisini sevmeyen, saygı duymayan yoktur. istatistikler, sayılar, başarılar, birçok unsur ortada. emekliliği de bence artık bu kadar yaklaşmışken (2013 ve 2016'ya göre bu sefer epey yakınız bence) kendisi hakkında uzunca bir yazıyı hakediyor. yakın zamanda tenise noktayı koymasıyla ilgili bir entry kaleme alacağım.

edit: maç istatistikleri bile her şeyi anlatıyor. 10 çift hata, 76 basit hata... kafa olarak hiç de iyi durumda değildi. bu durumda vücut diline de oldukça yansıdı. yukarıda bahsettiğim gibi bu sefer küllerinden doğma olasılığını çok zayıf görüyorum.

millman'a karşı 1 set, 5-4 (break avantajı ile) ve 40-15 önde iken maçın verilmesinin pek izahı da yok. ayrıca 4. setteki tie-break'te de sanki yeni profesyonel olmuş oyuncu gibiydi. 3. setin tie-break'inde de 1 tane set puanı kaçırdı. ayrıca son sette de 4-2 öndeydi. her şey ancak bu kadar üst üste gelebilir ve kötü olabilirdi.