7
iş güç arasında sıradan bir mesai gününün öğlen arasında vakit geçirmek için internette dolanırken dinleyip yine gözyaşlarıma hakim olamadığım melih gümüşbıçak repliği.
mevzu galatasaray olunca çok mutluluklar gördük, ömrümüz yettiğince şüphesiz daha da göreceğiz ana bir daha öyle bir duygu patlaması yaşar mıyız bilinmez...
sahada tribünde ağlayıp ekrana gelen insanları gördükçe, spikerin titreyen ses tonunu ve staddan gelen uğultuyu dinledikçe bile duygulanabiliyorsun zaten. artık bilinçaltında nasıl bir yer ettiyse yine 16 dakika bekleyeceğiz korkusu mudur, sonunda şampiyonluğun gelecegini bilmek midir tam kestiremiyorum ama aradan geçen 14 yılda hala gözyaşlarımı tutamayabiliyorum izlerken.
belki de şairin dediği gibi acıların en acısı mutlulukları hatırlamaktır, o yüzden...
mevzu galatasaray olunca çok mutluluklar gördük, ömrümüz yettiğince şüphesiz daha da göreceğiz ana bir daha öyle bir duygu patlaması yaşar mıyız bilinmez...
sahada tribünde ağlayıp ekrana gelen insanları gördükçe, spikerin titreyen ses tonunu ve staddan gelen uğultuyu dinledikçe bile duygulanabiliyorsun zaten. artık bilinçaltında nasıl bir yer ettiyse yine 16 dakika bekleyeceğiz korkusu mudur, sonunda şampiyonluğun gelecegini bilmek midir tam kestiremiyorum ama aradan geçen 14 yılda hala gözyaşlarımı tutamayabiliyorum izlerken.
belki de şairin dediği gibi acıların en acısı mutlulukları hatırlamaktır, o yüzden...
