5607
medya tarafından her seferinde şampiyon olsa da olmasa da, şampiyonluk yolundayken de, yarıştan kopmaya dair en ufak bir ihtimal varken de hep bir şekilde cezalandırılan, en formda oyuncuları ile ilgili her seferinde futbol ve saha dışı ıspat ve delili olmayan muğlak şekilde haberler yapılmasıyla birlikte kamuoyunda çalkalanma suretiyle infial çıkan güzide kulübümüz.
sürekli parasızlıkla, yoklukla, futbolcularının para alamaması ve çok para istemesiyle terbiye edilen kulübümüz.
rakiplerinin küçük başarılarının abartıldığı ama kendi ilk ve eşsiz başarıları normalmiş gibi aksedilen ve değersizleştirilmeye çalışılan kulübümüz.
kenarda köşede kalmış futbolcularıyla pek uğraşılmayan ama nedense hep en formda olanlarla uğraşılan kulübümüz. rakiplerimize dikkat edin tam tersi olur. zararlı oyuncular farkettirilip onlardan bahsedilir ama bizdeki etkisiz elemanlar kalsın orada mantığıyla onlara ilişen olmaz.
rakiplerin beş para etmez topçularına yıllarca katlanılır ama bizim kulübün iyi oyuncusu mükemmel olmazsa hakkında karalama kampanyaları eksik olmaz.
şampiyon olmadığımız zaman yerin dibine gömülürüz, rakiplerimiz olmasa da, ki zaten çoğunlukla biz oluyoruz, hep ilk sayfalarda yer alır hep umut saçar.
şampiyon olduğumuzda hep kursağımızda kalır bir şekilde. sanki şampiyon biz değilmişiz gibi davranılır orada burada kadromuza, spor sayfalarındaki ve programlarındaki yerimize. ama rakipler şampiyon olsa abartılır, yer yerinden oynar, methiyeler düzülür.
oynadığı yıllarına yetiştiğim bütün efsane futbolcuları oynadığı zamanlarda beğenilmemiş ve amansızca eleştirilmiş tek kulüp de galatasaray'dır. gelişinden gidişine, duruşundan bakışına hep eleştirilir. gol rekorları kırana beleşçi denir, leblebi gibi atana koşmuyor denir, daha gelmeden efsaneye yaşlı denir, ona şu denir buna bu denir neler gördü bu gözler neler duydu bu kulaklar.
ha bunların bazıları doğru çıkıyor amenna ama yukarıdaki genellemeler ortada bir çok haksızlığın olduğunu bana tekrar tekrar hatırlatıyor. çünkü olayların geneli bu şekilde bence. yıllardır da değişen bir şey yok gibi. hep aynı şeyler.
sürekli parasızlıkla, yoklukla, futbolcularının para alamaması ve çok para istemesiyle terbiye edilen kulübümüz.
rakiplerinin küçük başarılarının abartıldığı ama kendi ilk ve eşsiz başarıları normalmiş gibi aksedilen ve değersizleştirilmeye çalışılan kulübümüz.
kenarda köşede kalmış futbolcularıyla pek uğraşılmayan ama nedense hep en formda olanlarla uğraşılan kulübümüz. rakiplerimize dikkat edin tam tersi olur. zararlı oyuncular farkettirilip onlardan bahsedilir ama bizdeki etkisiz elemanlar kalsın orada mantığıyla onlara ilişen olmaz.
rakiplerin beş para etmez topçularına yıllarca katlanılır ama bizim kulübün iyi oyuncusu mükemmel olmazsa hakkında karalama kampanyaları eksik olmaz.
şampiyon olmadığımız zaman yerin dibine gömülürüz, rakiplerimiz olmasa da, ki zaten çoğunlukla biz oluyoruz, hep ilk sayfalarda yer alır hep umut saçar.
şampiyon olduğumuzda hep kursağımızda kalır bir şekilde. sanki şampiyon biz değilmişiz gibi davranılır orada burada kadromuza, spor sayfalarındaki ve programlarındaki yerimize. ama rakipler şampiyon olsa abartılır, yer yerinden oynar, methiyeler düzülür.
oynadığı yıllarına yetiştiğim bütün efsane futbolcuları oynadığı zamanlarda beğenilmemiş ve amansızca eleştirilmiş tek kulüp de galatasaray'dır. gelişinden gidişine, duruşundan bakışına hep eleştirilir. gol rekorları kırana beleşçi denir, leblebi gibi atana koşmuyor denir, daha gelmeden efsaneye yaşlı denir, ona şu denir buna bu denir neler gördü bu gözler neler duydu bu kulaklar.
ha bunların bazıları doğru çıkıyor amenna ama yukarıdaki genellemeler ortada bir çok haksızlığın olduğunu bana tekrar tekrar hatırlatıyor. çünkü olayların geneli bu şekilde bence. yıllardır da değişen bir şey yok gibi. hep aynı şeyler.
