bafetimbi gomis

saha içinde, bir maçta duygusal değişimleri çok keskin gibi sanki. şöyleki bir bakıyorsunuz ileride sürekli pres yapıyor, korkunç bir arzusu var. ancak o presten topu kazanamayınca ya da istediklerini yapamayınca elleri belinde öyleyece bekliyor ileride. bunu kondisyona, yaşa, bir oyuncunun 90 dakika boyunca sürekli aynı tempoda oynayamacağına yoranlar olacaktır. lakin bahsettiğim şey başka. elbette bunlar da etkendir ama gomis duygularını dışa da vurduğundan, az buçuk ne hissettiğini yüzünden okumak mümkün. dünkü maçta* da sık sık bunu gördüm kendi adıma. aslında iyi tarafından bakıldığında sahada bazen jardel bazen de hakan şükür gibi oynuyor. ama istediğimiz bu mu.
bu sene yine 20 gol ve üstü atabilir ancak ben hala kendisinin fatih hocanın kafasındaki santrafor olduğunu düşünmüyorum.
elimizde güzel bir forvet listesi varsa satılabilir. kendisi yerine daha genç, başarıya aç ve kulübün mali durumu da düşünüldüğünde parlatıp satabileceğimiz bir forvet alınabilir belki.
olmazsa da bir yıl daha iyi katkı verir. sonrası ...