23
buraları okuyan fenerbahçeli veya beşiktaşlı taraftar varsa, bu hissi en somut şöyle idrak edebilirler. maç ali sami yen'dedir, galatasaray 0-1 veya 0-2 gibi bir skorla yenik durumdadır, ama bazı maçlarda hangi dakikaya bu skorla girilirse girilsin o stattaki herkes ve dışarısında tüm camia galibiyetten şüphe etmeden inançla golü ve o heyecanı yaşamayı bekler. o bahsettiğimiz his odur işte. 2000'de milan'a karşı olan da budur, 2013'te orduspor'a karşı olan da. bir de bunun deplasmanda yaşananı vardır, galatasaray zor bir deplasmana gitmiştir ve istediğini almak zorundadır. o maçta, o sezona dair varsa tüm diğer kötü performanslar, o deplasmana dair fobiler unutulur ve en az 35 milyon kişi içten içe emin bir şekilde o zafere inanır. bu sefer tek farkla, o hissi binlerce kişi beyoğlu'nda dirsek dirseğe maç izlerken veya evlerinde babasıyla, çocuğuyla maç izlerken hisseder, 2012'de kadıköy'de olan da budur, 2013'te braga'da olan da.. bu maç örnekleri sayısız örnekle çoğaltılabilecektir, çünkü bu camiayı birbirine kenetlendiren bu tarifi güç duygudur.
galatasaray'a dair en sevdiğim sözdür.
galatasaray'a dair en sevdiğim sözdür.
