81
2018 dünya kupası’nda grup maçlarında gördüğümüz kadarıyla takımların çoğu, defansta hata yapmayıp bir şekilde gol bularak maçları 1-0 ile kazanmayı amaçlayan bir futbol oynuyor. uruguay ise bu turnuvada bu stratejiyi en iyi uygulayan takım oldu. teknik direktörü eleştirilse de ben hiç uçuk kaçık taktikler denemeyip doğru stratejiyi bulması ve bunu da doğru uygulaması sayesinde başarılı olduğunu düşünüyorum. bu sayede gruplardaki üç maçın üçünü de gol yemeden kazanarak grubu domine ettiler.
üst seviye çok az futbolcuları bulunmasına rağmen kadro olarak bu taktikte çok değerli olan oyuncuları var. forvette cavani ve suarez, orta sahada vecino, defansta cacares, coates ve godin, kalede ise muslera. orta sahada yaratıcı veya yıldız bir oyuncuları yok ancak ellerindeki orta saha oyuncuları savunmaya destek olarak önce gol yememe stratejisinin başarılı olmasını sağlıyor. zaten geride üst düzey stoper ve kalecinin bulunması ve duran topları iyi savunmaları sayesinde gol yemiyorlar. gol atma konusunda da öncelikle duran toplara güveniyorlar. attıkları beş golün üçü kornerden, biri frikikten. ilk üç maçta direkten dönen ya da gole çok yaklaştıkları birçok duran top pozisyonu daha oldu. ayrıca, penaltıların bol bol verildiği bu dünya kupasında henüz penaltı kazanmadıklarını da belirtmek gerekiyor. akan oyunda ise yavaş tempoyla oynayarak topa sahip olup bulmaya çalıştıkları pozisyonlar, cavani’nin yaratıcılığını maestro gibi kullanıp ve suarez’in bitiriciliğine güvenmek üzerine kurgulanmış. suarez’in ilk maçlardaki beceriksizliği nedeniyle bu şekilde hiç gol atamadılar ama yine de çok sayıda tehlikeli pozisyona girdiler. son olarak da rakip savunma iyi kapandığında uzaktan iyi vuran oyuncularla gol arıyorlar ki bir golü de uzaktan çekilen şutun rakip oyuncudan sekmesiyle buldular.
uruguay’ın eleştirildiği kadar sıkıcı oynadığını da düşünmüyorum. kabul ediyorum, maçlarının bazı bölümlerinde, düşen tempo nedeniyle dünya kupası maçı olduğunu unutup penarol’ün bir copa libertadores maçını izlediğimi sandığım anlar oldu ancak yine de diğer takımlarla karşılaştırıldığında benim dünya kupası gruplarında seyretmekten en çok keyif aldığım takım, biraz cavani ve suarez, biraz da muslera’nın etkisiyle, uruguay’dı.
üst seviye çok az futbolcuları bulunmasına rağmen kadro olarak bu taktikte çok değerli olan oyuncuları var. forvette cavani ve suarez, orta sahada vecino, defansta cacares, coates ve godin, kalede ise muslera. orta sahada yaratıcı veya yıldız bir oyuncuları yok ancak ellerindeki orta saha oyuncuları savunmaya destek olarak önce gol yememe stratejisinin başarılı olmasını sağlıyor. zaten geride üst düzey stoper ve kalecinin bulunması ve duran topları iyi savunmaları sayesinde gol yemiyorlar. gol atma konusunda da öncelikle duran toplara güveniyorlar. attıkları beş golün üçü kornerden, biri frikikten. ilk üç maçta direkten dönen ya da gole çok yaklaştıkları birçok duran top pozisyonu daha oldu. ayrıca, penaltıların bol bol verildiği bu dünya kupasında henüz penaltı kazanmadıklarını da belirtmek gerekiyor. akan oyunda ise yavaş tempoyla oynayarak topa sahip olup bulmaya çalıştıkları pozisyonlar, cavani’nin yaratıcılığını maestro gibi kullanıp ve suarez’in bitiriciliğine güvenmek üzerine kurgulanmış. suarez’in ilk maçlardaki beceriksizliği nedeniyle bu şekilde hiç gol atamadılar ama yine de çok sayıda tehlikeli pozisyona girdiler. son olarak da rakip savunma iyi kapandığında uzaktan iyi vuran oyuncularla gol arıyorlar ki bir golü de uzaktan çekilen şutun rakip oyuncudan sekmesiyle buldular.
uruguay’ın eleştirildiği kadar sıkıcı oynadığını da düşünmüyorum. kabul ediyorum, maçlarının bazı bölümlerinde, düşen tempo nedeniyle dünya kupası maçı olduğunu unutup penarol’ün bir copa libertadores maçını izlediğimi sandığım anlar oldu ancak yine de diğer takımlarla karşılaştırıldığında benim dünya kupası gruplarında seyretmekten en çok keyif aldığım takım, biraz cavani ve suarez, biraz da muslera’nın etkisiyle, uruguay’dı.
