85
gereğinden fazla eleştirilen kuzey afrikalı futbolcularımız.
soso'nun eleştirilmesi, koşmaması, bazı maçlarda açıkça mücadeleden kaçması birçok renktaşım gibi beni de üzüyordu ve kendisini "haklı olarak" eleştiriyorduk. sonradan gördük ki sakat sakat oynuyormuş ki durum bana gayet mantıklı geldi, sezonun* ilk zamanları daha efektif oynayan bir oyuncu olarak görünen feghouli'de net bir düşüş vardı sakatlık sonrası.
yunus ise benim futbola bakış açımı değiştiren oyuncu olmuştur.
bu oyuncumuz ile ilgili konuşurken, yorum yaparken, entry girerken vs. artık ortaya kendi kendime bulmuş olduğum bir tabir kullanarak konuşuyorum;
futbolu yalnızca gözüyle izleyen taraftar.
buradan hareketle kendisinin sahada olmadığı maçlarda oynadığımız kötü futbolun bütün opsiyonlarımızın ona bağlı olduğu ve o sahada olmayınca haliyle kötü futbolun kaçınılmaz bir gerçek olduğu konusunda hepimiz hem fikirizdir.
ancak burada kastedilen oyun sistemimizin onun üzerinden geliştiği ve aslında ilgili eksikliğin bu çocuk değil de herhangi bir oyuncu olduğu değildir. kastettiğim tamamen onun yeteneklerine bağlı olarak yaptıkları/yapamadıklarıdır.
belhanda ile inanılmaz farklı bir dünya görüşüne sahip olmuş olsak da onun etnik kimliğini koruması* ve islam dinine olan bağlılığının bir nevi karakterinden kaynaklandığını düşünüyorum.
younes belhanda bir kere açıkça emperyal bir politikaya karşı duruş sergilemiştir benim gözümde. ülkesini o daha doğmadan önce işgal eden fransızlara karşı bir duruş ortaya koyduğunu düşünüyorum. bu duruşun kendisinin de bence tamamen bu arkadaşın karakter yapısıyla örtüştüğünü söylemek gerekiyor.
engin baytar, bülent korkmaz, hagi, harry kewell gibi savaşçı karakterler saygı görürken kendisi neden kora kor çarpışmalarından eleştiri alıyor anlamakta güçlük çekiyorum doğrusu.
belhanda'ya kızacağımız yere onu oyundan atmak için çırpınan hakemlere tek kelam etmemek abes kaçıyor yahu. bir oyuncu belhanda'nın dirseğine çarpıyor ve biz bu çocuğa kızıyoruz, "daha 2. dakikada sarı kart gördü, dirsek attı" diyoruz. halbuki ilgili oyuncunun basketboldaki "faulu gösterme" olayı gibi bir eyleme girişmiş olabileceğini abartılı hareketlerinden dahi göremiyoruz.
feghouli'yi bilemem ama belhanda şüphesiz bu senenin yıldızı olacaktır. bunun fitilini de bana göre şampiyonluk kutlamasındaki "tala'a al-badru 'alayna" ilahisi ile göstermiş oyuncudur.
edit: imla
soso'nun eleştirilmesi, koşmaması, bazı maçlarda açıkça mücadeleden kaçması birçok renktaşım gibi beni de üzüyordu ve kendisini "haklı olarak" eleştiriyorduk. sonradan gördük ki sakat sakat oynuyormuş ki durum bana gayet mantıklı geldi, sezonun* ilk zamanları daha efektif oynayan bir oyuncu olarak görünen feghouli'de net bir düşüş vardı sakatlık sonrası.
yunus ise benim futbola bakış açımı değiştiren oyuncu olmuştur.
bu oyuncumuz ile ilgili konuşurken, yorum yaparken, entry girerken vs. artık ortaya kendi kendime bulmuş olduğum bir tabir kullanarak konuşuyorum;
futbolu yalnızca gözüyle izleyen taraftar.
buradan hareketle kendisinin sahada olmadığı maçlarda oynadığımız kötü futbolun bütün opsiyonlarımızın ona bağlı olduğu ve o sahada olmayınca haliyle kötü futbolun kaçınılmaz bir gerçek olduğu konusunda hepimiz hem fikirizdir.
ancak burada kastedilen oyun sistemimizin onun üzerinden geliştiği ve aslında ilgili eksikliğin bu çocuk değil de herhangi bir oyuncu olduğu değildir. kastettiğim tamamen onun yeteneklerine bağlı olarak yaptıkları/yapamadıklarıdır.
belhanda ile inanılmaz farklı bir dünya görüşüne sahip olmuş olsak da onun etnik kimliğini koruması* ve islam dinine olan bağlılığının bir nevi karakterinden kaynaklandığını düşünüyorum.
younes belhanda bir kere açıkça emperyal bir politikaya karşı duruş sergilemiştir benim gözümde. ülkesini o daha doğmadan önce işgal eden fransızlara karşı bir duruş ortaya koyduğunu düşünüyorum. bu duruşun kendisinin de bence tamamen bu arkadaşın karakter yapısıyla örtüştüğünü söylemek gerekiyor.
engin baytar, bülent korkmaz, hagi, harry kewell gibi savaşçı karakterler saygı görürken kendisi neden kora kor çarpışmalarından eleştiri alıyor anlamakta güçlük çekiyorum doğrusu.
belhanda'ya kızacağımız yere onu oyundan atmak için çırpınan hakemlere tek kelam etmemek abes kaçıyor yahu. bir oyuncu belhanda'nın dirseğine çarpıyor ve biz bu çocuğa kızıyoruz, "daha 2. dakikada sarı kart gördü, dirsek attı" diyoruz. halbuki ilgili oyuncunun basketboldaki "faulu gösterme" olayı gibi bir eyleme girişmiş olabileceğini abartılı hareketlerinden dahi göremiyoruz.
feghouli'yi bilemem ama belhanda şüphesiz bu senenin yıldızı olacaktır. bunun fitilini de bana göre şampiyonluk kutlamasındaki "tala'a al-badru 'alayna" ilahisi ile göstermiş oyuncudur.
edit: imla
