5535
sezon başından beri hakkında üretilen algıların hepsini 19 mayıs 2018 akşamı çöp haline getiren kulübümüzdür.
ilk 8 hafta lige çok iyi başlangıç yaptık, fikstürü kolay dediler. bir maça 11 yabancıyla çıktık ülke meselesi haline getirildi. daha sonra deplasmanda kaybetmeye başladık, deplasman fobimiz oldu, büyük maçları kaybettik, büyük maç fobimiz oldu. (yabancı kuralı unutulmuştu artık) aslında bu, karşı çıkılacak bir husus değil. ama beşiktaş da deplasmanda kötüydü, hatta lig sonuna bakınca deplasman puanının galatasaray ile aynı olduğu görülüyor. fakat bizim beşiktaşlısı bol medyamız bir kez olsun beşiktaş'ın deplasman fobisinden bahsetmedi. ligin sonuna kadar ağızlarına deplasman fobimizi sakız ettiler.
hakemlerin aleyhimizde net hatalar yaptığı maçlardan sonra medyada her şey doğal karşılandı. fenerbahçe ve trabzonspor maçlarında her ne kadar kötü de oynasak iki maçta da net bir şekilde hakkımız yendi. ama tek konuşulan galatasaray'ın oynadığı kötü futboldu. beşiktaş'ın aleyhine yapılan ilk hakem hatasında ise, fenerbahçe maçında negredo'nun golüne ofsayt bayrağı kaldıran yardımcı hakem cem satman'ın fifa kokartı elinden alındı. beşiktaş'ın konyaspor deplasmanında talisca'ya haksız sarı kart veren ve fenerbahçe maçında cezalı olmasına sebep olan, ayrıca 60. dakikada konyaspor'un kırmızı kartını vermeyen alper ulusoy ertesi gün medyada asılıp kesildi, hatta fotomaç gazetesi "alper yuhusoy" diye manşet attı. beşiktaşlıların müthiş algılarıyla beşiktaş mağdur gösterildi ama, konyaspor'un o maçta iki tane penaltısı verilmedi. o maçtan sonra yanlış hatırlamıyorsam alper ulusoy hiç beşiktaş maçına çıkamadı. galatasaray'ı trabzon'da katleden yeteneksiz halis özkahya ise bu kez kasımpaşa maçına atandı ve aleyhimize çok tartışmalı bir penaltı kararı verdi.
tüm sezonu beşiktaşlısı bol olan kibirli medyanın bunlara benzer algılarıyla geçirdik, ama her şey cüneyt çakır'ın göztepe-galatasaray maçının son düdüğünü çalmasıyla sona erdi. algılar çöpe gitti, galatasaray şampiyon oldu ve iki yılda galatasaray'ın kim olduğunu unutanlara ciddi bir biçimde hatırlattı.
ilk 8 hafta lige çok iyi başlangıç yaptık, fikstürü kolay dediler. bir maça 11 yabancıyla çıktık ülke meselesi haline getirildi. daha sonra deplasmanda kaybetmeye başladık, deplasman fobimiz oldu, büyük maçları kaybettik, büyük maç fobimiz oldu. (yabancı kuralı unutulmuştu artık) aslında bu, karşı çıkılacak bir husus değil. ama beşiktaş da deplasmanda kötüydü, hatta lig sonuna bakınca deplasman puanının galatasaray ile aynı olduğu görülüyor. fakat bizim beşiktaşlısı bol medyamız bir kez olsun beşiktaş'ın deplasman fobisinden bahsetmedi. ligin sonuna kadar ağızlarına deplasman fobimizi sakız ettiler.
hakemlerin aleyhimizde net hatalar yaptığı maçlardan sonra medyada her şey doğal karşılandı. fenerbahçe ve trabzonspor maçlarında her ne kadar kötü de oynasak iki maçta da net bir şekilde hakkımız yendi. ama tek konuşulan galatasaray'ın oynadığı kötü futboldu. beşiktaş'ın aleyhine yapılan ilk hakem hatasında ise, fenerbahçe maçında negredo'nun golüne ofsayt bayrağı kaldıran yardımcı hakem cem satman'ın fifa kokartı elinden alındı. beşiktaş'ın konyaspor deplasmanında talisca'ya haksız sarı kart veren ve fenerbahçe maçında cezalı olmasına sebep olan, ayrıca 60. dakikada konyaspor'un kırmızı kartını vermeyen alper ulusoy ertesi gün medyada asılıp kesildi, hatta fotomaç gazetesi "alper yuhusoy" diye manşet attı. beşiktaşlıların müthiş algılarıyla beşiktaş mağdur gösterildi ama, konyaspor'un o maçta iki tane penaltısı verilmedi. o maçtan sonra yanlış hatırlamıyorsam alper ulusoy hiç beşiktaş maçına çıkamadı. galatasaray'ı trabzon'da katleden yeteneksiz halis özkahya ise bu kez kasımpaşa maçına atandı ve aleyhimize çok tartışmalı bir penaltı kararı verdi.
tüm sezonu beşiktaşlısı bol olan kibirli medyanın bunlara benzer algılarıyla geçirdik, ama her şey cüneyt çakır'ın göztepe-galatasaray maçının son düdüğünü çalmasıyla sona erdi. algılar çöpe gitti, galatasaray şampiyon oldu ve iki yılda galatasaray'ın kim olduğunu unutanlara ciddi bir biçimde hatırlattı.
