• 430
    babamın 10. dakikasından sonra eve geldiği maç.

    ve hemen skora bakıp "bişey çıkmaz bundan" dedikten sonra sadece maç izlemek için televizyon karşısına geçtiğini hatırlıyorum.

    ardından 1-1 oldu. "valla güzel goldü hehehehe hakikaten çivi gibi çaktı uşak" dedi.

    sonra 2-1 oldu. koltuğundan kalkmadan hayıflanarak "lan niye ilk maçta yapmazsanız böyle hareketleri. bacak arası macak arası maaşallah" dedi.

    derken 3-1 olduğunda bu sefer gerçekten gole ayağa kalkıp sevindi.

    durum bundan sonra garipleşti. drogba'nın ofsayt nedeniyle sayılmayan golünden bir süre sonra babamın ortalıkta olmadığını farkettim. yatak odasında, karanlıkta, yatağın ayak ucuna öylece oturmuş duruyordu. ışığı yaktım. yüzü lambadan daha beyazdı. gözleriyle bana "eğer bu tur burdan gelirse benim kalbim dayanmaz. bana dokunma git sen izle" dedi.

    bahsettiğim adam galatasaraylı değil bu arada renktaşlarım. hayatı boyunca futbola dair tüm maddiyat ve maneviyatını sadece orduspor'un peşine harcamış bir adam. (hala da kendince harcamaya devam ediyor.)

    galatasaray'dan başka hiçbir takım yaşatamayacak bu duyguları insanlara.

    çok büyüksün galatasaray çok!!!
App Store'dan indirin Google Play'den alın