1
mabedimizde* izlediğim ilk ve tek karşılaşma. tomas'ın golüyle 1-0 kazanmıştık maçı, ancak sonucu benim için önemli değildi. yenilsekte tebessümle ayrılacaktım mabedden. o keyfin o duygunun tarifi yok be sözlük. şu hayatta en çok istediğim şeylerden birisiydi, oldu. artık aslantepede de bir maç izleyebilirsem ölsemde gam yemem. bu arada maç çıkışı nevizadeye giderken yaptığımız metro şovunu hala tebessümle anarım.
