4297
sene 2013 gezi parkında olayların en ateşlendiği zamanlar.
ayağıma iki fişek yemişim. bir tanesi tam bileğimde adını bilmediğim top şeklinde kemik olan yere gelmiş. inanılmaz bir acı ...tarifi yok. biber gazı burnumu tıkamış göz yaşlarım kurumuş köşeye kıvrılıp ölesiye bayılasım var. midem de bulanıyor. bir lokma ekmek yememişim. yolun ortasında bayılsam tayyiban kuvvetler öttürür. ayakta duramıyorum. bi apartman kapısı gözüme ilişti. kendimi oraya atsam doyasıya bayılırdım belki. her taraf toz duman , sağımda solumda dumanlar var. nefesim bitti bitecek. atıyorum kendimi bi apartmana ne olursa olsun. yığılıyorum yere. bayılmıyorum ama . vücudumda anlamsız bir mutluluk hormonu. hunharca gülesim var. ''ulan gaz kafa mı yaptı'' diyorum kendi kendime.
apartman kapısının buzlu camından olan biteni gözlüyorüm. merdivende otururken arkamda bi kapı açılıyor. ''evlat '' diye sesleniyo biri. kafam iyi tabi , sesin geldiği yönü kestiremiyorum. kafamı yavaşça çeviriyorum. havva teyzenin ''hihhhhh'' sesini duyuyorum. gerisi yok. bayılmışım. gözümü açtığımda 70 model bir annane sedirinde yatmış arkamda eski bi teyp var. zülfü livaneli çalıyor. elinde bir hap ve su dolu bardakla havva teyze geliyor. ''al bakiyim iç bunu'' diyor. doğruluyorum . ''çok özür dilerim teyzecim sizi de rahatsız ettim’’ diyorum . ölsen de nezaketi elden bırakmayacaksın derdi babam , ordan beynime kazındı heralde. ''çok özür dilerim teyzecim'' diyorum. . sürekli bunu tekrar ediyorum. ''ne özürü evladım diyor , insanlık görevimiz ''.
70' li yaşlarda bi teyze. sınıf öğretmeniymiş zamanında. adnan menderes’ten başlıyor , kenan evren’den çıkıyor , mevcut yönetime verip veriştiyor başucumda. ayağa kalkıyorum ''gidiyim ben ''diyorum. ''bu halde kesinlikle bırakmam'' diyor. annen , baban gelsin alsın seni diyor. bu sayede tanış oluyoruz havva teyzemle. ayda bir filan uğruyorum , son zamanlarda aksattım suçluyum.
velhasıl , bugün vefat haberini aldım havva teyzemin. hastaydı , ince hastalık işte. bekliyorduk yani yalan yok. . şehir dışında olduğum için cenazesine gelemedim. dua filan pek bilmem ama mezarının başında nazım’dan şiirler okurum belki. en geç 2 haftaya ordayım teyzem .veda değil , yolluk benimkisi . kabul et lütfen.
https://www.youtube.com/watch?v=uqnrQBU9pBM
ayağıma iki fişek yemişim. bir tanesi tam bileğimde adını bilmediğim top şeklinde kemik olan yere gelmiş. inanılmaz bir acı ...tarifi yok. biber gazı burnumu tıkamış göz yaşlarım kurumuş köşeye kıvrılıp ölesiye bayılasım var. midem de bulanıyor. bir lokma ekmek yememişim. yolun ortasında bayılsam tayyiban kuvvetler öttürür. ayakta duramıyorum. bi apartman kapısı gözüme ilişti. kendimi oraya atsam doyasıya bayılırdım belki. her taraf toz duman , sağımda solumda dumanlar var. nefesim bitti bitecek. atıyorum kendimi bi apartmana ne olursa olsun. yığılıyorum yere. bayılmıyorum ama . vücudumda anlamsız bir mutluluk hormonu. hunharca gülesim var. ''ulan gaz kafa mı yaptı'' diyorum kendi kendime.
apartman kapısının buzlu camından olan biteni gözlüyorüm. merdivende otururken arkamda bi kapı açılıyor. ''evlat '' diye sesleniyo biri. kafam iyi tabi , sesin geldiği yönü kestiremiyorum. kafamı yavaşça çeviriyorum. havva teyzenin ''hihhhhh'' sesini duyuyorum. gerisi yok. bayılmışım. gözümü açtığımda 70 model bir annane sedirinde yatmış arkamda eski bi teyp var. zülfü livaneli çalıyor. elinde bir hap ve su dolu bardakla havva teyze geliyor. ''al bakiyim iç bunu'' diyor. doğruluyorum . ''çok özür dilerim teyzecim sizi de rahatsız ettim’’ diyorum . ölsen de nezaketi elden bırakmayacaksın derdi babam , ordan beynime kazındı heralde. ''çok özür dilerim teyzecim'' diyorum. . sürekli bunu tekrar ediyorum. ''ne özürü evladım diyor , insanlık görevimiz ''.
70' li yaşlarda bi teyze. sınıf öğretmeniymiş zamanında. adnan menderes’ten başlıyor , kenan evren’den çıkıyor , mevcut yönetime verip veriştiyor başucumda. ayağa kalkıyorum ''gidiyim ben ''diyorum. ''bu halde kesinlikle bırakmam'' diyor. annen , baban gelsin alsın seni diyor. bu sayede tanış oluyoruz havva teyzemle. ayda bir filan uğruyorum , son zamanlarda aksattım suçluyum.
velhasıl , bugün vefat haberini aldım havva teyzemin. hastaydı , ince hastalık işte. bekliyorduk yani yalan yok. . şehir dışında olduğum için cenazesine gelemedim. dua filan pek bilmem ama mezarının başında nazım’dan şiirler okurum belki. en geç 2 haftaya ordayım teyzem .veda değil , yolluk benimkisi . kabul et lütfen.
https://www.youtube.com/watch?v=uqnrQBU9pBM
