42
iki haftadır içim içime sığmıyordu bu maç için. ne yapacağımı şaşırdım. saçlarımı kestirmemek falan gibi bir iki sıradan totemimi yerine getirdim. ardından forma giymemek ve ozgunyazar ile derbi maçı izlememe totemimi yerine getireyim derken şartları 20 yıl öncesine çevirmeye karar verdim. hazır gol kralımız varken, fatih hocamız varken 20 yıldır da izliyorum, çoğunu da ozgunyazar ile izliyorum, sinir harbinden başka bir şey elimize geçmiyor dedim ve maçı izlememeye kadar verdim. renkdaşlarım ve takımım, gözlerim kapalı, sizi gönülden destekleyeceğim. evden çıkıp arabama binip telefonumu kapatacağım ve maç bitene kadar açmayacağım. haydi rastgele. umarım bu maç*, şampiyonluğun, şampiyonlukların ve avrupa'da başarıların başladığı maç olur.
