1
yaşadığım durumdur. dedemin (annemin babası) tek kusuru fenerbahçeli olması. ama hasta fenerbahçeli. ben 10 yaşındayken annem ve babam ayrıldı. annemle dedemlerin evine taşındık. bendeniz küçüklüğünden beri galatasaray’la büyümüş olup sürekli top peşindeyim. semtte dedem tanınan bir adam olduğundan sürekli “sen neden galatasaraylısın” diye sorarlardı hep. ilk taşındığımız sene o malum 2010-2011 sezonu. takım tarihinin en kötü sezonunu yaşıyor ama küçük robb inadına mahalleye galatasaray formasıyla çıkıyor, okula giderken sarı kırmızı beresini takıyor.
mayıs ayı geldi fenerbahçe o sene şampiyon oldu. dedemin yıllardır süre gelen geleneği 3 katlı evimizin terasından kocaman bir sarı lacivert bayrak asmak. bayrağı astıktan ertesi gün okulda, mahallede dalgalara maruz kaldım. çocukluk işte cok üzüldüm, dedem üzülmeme dayanamayarak bayrağı kaldırdı, bir daha hiç asmadı.
bir sene sonra ise evin cephesini sarı kırmızı boyamış. isteyen olursa fotoğrafını atabilirim. o seneden sonra eve sadece 2 bayrak asıldı ; türk bayrağı ve galatasaray bayrağı.
7 sene babamla görüşmediğim halde sağlıklı bir şekilde kendimi geliştirebildiysem bunu dedeme borçluyum. pis fenerli olmasına rağmen seviyorum onu. allah başımızdan eksik etmesin.
mayıs ayı geldi fenerbahçe o sene şampiyon oldu. dedemin yıllardır süre gelen geleneği 3 katlı evimizin terasından kocaman bir sarı lacivert bayrak asmak. bayrağı astıktan ertesi gün okulda, mahallede dalgalara maruz kaldım. çocukluk işte cok üzüldüm, dedem üzülmeme dayanamayarak bayrağı kaldırdı, bir daha hiç asmadı.
bir sene sonra ise evin cephesini sarı kırmızı boyamış. isteyen olursa fotoğrafını atabilirim. o seneden sonra eve sadece 2 bayrak asıldı ; türk bayrağı ve galatasaray bayrağı.
7 sene babamla görüşmediğim halde sağlıklı bir şekilde kendimi geliştirebildiysem bunu dedeme borçluyum. pis fenerli olmasına rağmen seviyorum onu. allah başımızdan eksik etmesin.
