5
5 mayıs 1997 fenerbahçe galatasaray maçı varmış, varmış diyorum çünkü stadın önünden geçene kadar aklımda yoktu bile.
o zamanlar başımda kavak yelleri demeyeceğim zira öyle değil tam bir rahvan vaziyeti, evliliğin kıyısından dönmüşüm içimde bir hazmedememişlik, bir yarım kalmışlık duygusu, sinsi sinsi ısıran aşk kırıntıları öte yandan hayat bana deli deli gülüyor, zamanına göre fena kazanmıyorum, peşimde bir sürü hatun, her yerden hayat adına fırsat fışkırıyor, ben de salmışım çayıra nerede akşam orada sabah gelişine yaşıyorum.
akşamdan kalmış olamam, sabaha kalmışımdır muhtemel, geç de uyanmışım yine de bir şantiyeye gideyim görüneyim dedim. caddeye inip taksim dolmuşuna atladım, ağzım hala leş gibi, su içsem kafa tekrar güzelleşiyor, boş boş bakınıyorum camdan dışarıya birden sarı lacivert çirkin lekeler görmeye başladım ne oluyor yahu derken aaa bir baktım maç kalabalığı, oralarda sarı kırmızı görmek mümkün değil tabi dolmuş içinden biri söylenirken anladım galatasaray maçıymış. kaptan dur dur dedim ve atladım dolmuştan aşağı ne bilet var ne bilet bulma ihtimali, kolaçan ediyorum çevreyi en sonunda kalabalık bir galatasaray'lı guruba denk geldim takıldım peşlerine, o sırada bir söylenti misafir tribünü açılıyormuş hurra koşturduk o yöne derken kale arkası doğu tribününde buldum kendimi. hasretle geniş ve uzun yeşile baktım önce doya doya sonra sıkıntıyla cep telefonuma neyse ki arayan soran yok alışmışlar başı boşluğuma, rahatlattım kendimi maça bıraktım.
ama ne gezer ah galatasaray'ım yine bir fener derbisinde yapmadık sakarlık bırakmıyor hele hakan şükür top kaleye girecek olsa rüştü'den evvel davranıp çıkartacak nitekim çıkartıyor da, tam bir gol kaçırma şovu. atıyor okunup üflenmişler bir tane devreyi 1-0 mağlup kapatıyoruz. 2. devre aslanım tugay çakıyor füzeyi, asıyor fener ağlarına, olursa böyle olur zaten bu ballı tayfaya, sonra bir tane daha atıyor onlar hadi hiç olmazsa beraberlik derken bir füze de okocha'dan geliyor, oluyor 3-1, başlıyor stada hakim güruh meşhur tezahüratına jay jay okocha diye, allah'ım susmuyorlar.
kös kös çıkıyorum maçtan, kulağımda okocha yankılanıyor küfredip ırkçılık yapıyorum, ulan hem işe gitmedik hem yenildik, sonra gülümsüyorum sanki 10 yaş daha gencim, okulu kırıp maça gittiğim günlerdeyim, galatasaray için değer diyorum ve ne çok ihmal etmişim sevgilimi bir daha aramıza iş dahil bir şeyin girmesine izin vermeyeceğime söz veriyorum.
o zamanlar başımda kavak yelleri demeyeceğim zira öyle değil tam bir rahvan vaziyeti, evliliğin kıyısından dönmüşüm içimde bir hazmedememişlik, bir yarım kalmışlık duygusu, sinsi sinsi ısıran aşk kırıntıları öte yandan hayat bana deli deli gülüyor, zamanına göre fena kazanmıyorum, peşimde bir sürü hatun, her yerden hayat adına fırsat fışkırıyor, ben de salmışım çayıra nerede akşam orada sabah gelişine yaşıyorum.
akşamdan kalmış olamam, sabaha kalmışımdır muhtemel, geç de uyanmışım yine de bir şantiyeye gideyim görüneyim dedim. caddeye inip taksim dolmuşuna atladım, ağzım hala leş gibi, su içsem kafa tekrar güzelleşiyor, boş boş bakınıyorum camdan dışarıya birden sarı lacivert çirkin lekeler görmeye başladım ne oluyor yahu derken aaa bir baktım maç kalabalığı, oralarda sarı kırmızı görmek mümkün değil tabi dolmuş içinden biri söylenirken anladım galatasaray maçıymış. kaptan dur dur dedim ve atladım dolmuştan aşağı ne bilet var ne bilet bulma ihtimali, kolaçan ediyorum çevreyi en sonunda kalabalık bir galatasaray'lı guruba denk geldim takıldım peşlerine, o sırada bir söylenti misafir tribünü açılıyormuş hurra koşturduk o yöne derken kale arkası doğu tribününde buldum kendimi. hasretle geniş ve uzun yeşile baktım önce doya doya sonra sıkıntıyla cep telefonuma neyse ki arayan soran yok alışmışlar başı boşluğuma, rahatlattım kendimi maça bıraktım.
ama ne gezer ah galatasaray'ım yine bir fener derbisinde yapmadık sakarlık bırakmıyor hele hakan şükür top kaleye girecek olsa rüştü'den evvel davranıp çıkartacak nitekim çıkartıyor da, tam bir gol kaçırma şovu. atıyor okunup üflenmişler bir tane devreyi 1-0 mağlup kapatıyoruz. 2. devre aslanım tugay çakıyor füzeyi, asıyor fener ağlarına, olursa böyle olur zaten bu ballı tayfaya, sonra bir tane daha atıyor onlar hadi hiç olmazsa beraberlik derken bir füze de okocha'dan geliyor, oluyor 3-1, başlıyor stada hakim güruh meşhur tezahüratına jay jay okocha diye, allah'ım susmuyorlar.
kös kös çıkıyorum maçtan, kulağımda okocha yankılanıyor küfredip ırkçılık yapıyorum, ulan hem işe gitmedik hem yenildik, sonra gülümsüyorum sanki 10 yaş daha gencim, okulu kırıp maça gittiğim günlerdeyim, galatasaray için değer diyorum ve ne çok ihmal etmişim sevgilimi bir daha aramıza iş dahil bir şeyin girmesine izin vermeyeceğime söz veriyorum.
