71
yeni logolarının altına ''celebrating fans at the heart of our identity'' yazıp taraftarlarını övmüşler. bu kulübün kimliğinin merkezindeki o taraftar, ingiltere'nin çomarıdır. eski ingiliz sömürgesi ya da üçüncü dünya ülkesi vatandaşı olmayan, dolayısıyla ingilizleri gözünde büyütmeyen herkesin gözünde aşağılık bir varlıktır. ingiliz alt sınıfının iğrenç sosyal tabakasından çıkmıştır. fakirdir, cahildir, çirkindir, alkolik ve obezdir. hayatta sahip olduğu yegane kültürel değer, haftasonları ayakta duramayacak kadar içki içtikten sonra maça gitmek ve binlerce kişi bir araya gelip başkalarına saldırmaktır. ingiltere'de bile ne kadar nefret edildikleriyle ilgili kitaplar, filmler yazılmıştır*. takımı, kazandığı ender zamanlarda bile kimsenin saygısını kazanamamıştır. holiganlık yapmaya çalıştığında ise o taraftarın gücü ancak kendisinden zayıfa yeter. asla teke tek kavga edemez ama kendi şehrinde başka bir takımın formasını giyen olursa bir araya gelip linç ederler. toplumda hep ezildiği için de onursuzdur, bunu kabullenemez ve başkalarının da kendisi gibi olduğunu düşünür. bu yüzden ırkçıdır, diğer şehirlerden nefret ettiği gibi kendi sefilliğine bakmadan diğer ülkeleri de kendilerinden küçük görür. örneğin, bu yanılgılarla yanlış bir deplasmana gittiğinde, o ülkenin kurucusunu, bayrağını, değerlerini herkesin ortasında aşağılamaya çalışınca, türk kadınlarını kendi kadınları ile karıştırınca hak ettiği cevabı alır çünkü küçük gördüğü o ülkenin insanı ne kendisi gibi onursuzdur ne de korkaktır. kendi yarattığı holiganizmde bile kaybeder. kavgada kendi arkadaşını savunmayı da beceremez, arkasına bile bakmadan kaçarken iki tanesini ölüme terkeder. intikam almak için o iki leşini on beş gün gömmez, rövanşı bekler. maçta galatasaray ve türkiye cumhuriyeti yöneticilerinin üzerine saldırır, ama onlardan da dayak yediğiyle kalır. ölüm tehditleri, intikam yeminleri bağıran o taraftarın sesi, golleri yedikten sonra hiç çıkmaz, mağlubiyetin acısını maçtan sonra eve dönünce karısını çocuğunu döverek çıkartır. o kadar zavallıdır ki, efsane futbolcuları yıllar sonra onları reddedip, düşman gördükleri takıma transfer olur. takım batar, alt liglere düşer, kulüp satılır ve nefret ettikleri arapların oyuncağı olur, isimleri ve logoları bile değiştirilir. leeds united'dan geriye de yalnızca bu taraftar kalır işte.
