ne dediler

onuncu sınıfta okulu bıraktım. sonrasında bazı şeylerin eksikliğini çektim ve bundan pişmanım. eğer var olmak istiyorsanız, bir futbolcudan daha fazlası olmalısınız. futbola ilk başladığımda, röportajlarda kendimi ifade etmekte zorlanıyordum. kendimden utanıyordum ve eksik olduğumu hissediyordum. eğer bir pişmanlığım varsa, bu da eğitimime %100’ümü verememektir. babam uzun süre bu konuda kızgınlık duydu. anlamalısınız, babam okuma şansı bulamamıştı, okuma yazması yoktu. ödevlerim için bana yardım etmesi onun için zordu. çalışmak zorunda olduğunuzda, sabah 6’da uyanmak, akşam eve geç gelmek ve bunların üzerine birçok çocuğunuzun olması çok zordur. onları anlayabiliyorum. herşeye rağmen bana fransa’da doğmam için şans yarattılar. bu büyük bir şans. babam afrika’da doğmuştu. okula gitmemişti. ailesine yardım etmek için çalışmak zorundaydı. 15-16 yaşımdayken senegal’e gitme şansı bulduğumda, başarılı olacağımı farkettim. daha güçlü olmak zorunda olduğumu biliyordum. biraz daha kendimi zorlamalıydım, daha az tembellik yapmalıydım ve haksız da olsalar, eleştirileri de adaletsizliği de kabul etmek zorundaydım. yine de bir amacım vardı: başarılı ve dürüst olmak.

bafetimbi gomis*