258
oynanan son 10 sezonun tamamında yerli teknik direktörlerin şampiyonluk ipini göğüslediği lig. üstelik yabancı hocalara şans verilmemesi gibi bir durum da yok, bu süre zarfında aragones, bilic, v.pereira, mancini, halilhodzic gibi isimler büyük takımları çalıştırıp başarıya ulaşamadılar.
bunun sebebi tabii ki yerli hocaların futbolu daha iyi bilmeleri değil fakat türk futbolunun iç dinamiklerinin ve camiaların yarattığı baskının farkında olmaları.
mesela eminim igor tudor geçen haftaya kadar lider olmasına rağmen neden bu kadar tepki gördüğünü anlayamıyordur. olayların türk futbolunu takip eden insanların gözünde nasıl cereyan ettiğini kavrayamadığı için oyuncularına aktarmada da sıkıntı yaşıyor ve ilk kez derbi atmosferi yaşayan futbolcuları motive etmekte zorlanıyor olabilir. yine sözgelimi yerli bir teknik adam -mesela fatih terim- kazandığında veya kaybettiğinde neler yaşayacağını çok iyi bildiği için işini o farkındalıkla yapma fırsatı buluyor.
yerli ve yabancı hocaların müsabakalara yaklaşımları da çok farklı. her iki grup da futbolda mağlubiyetin de olabileceğini biliyor. ama fatih terim bu durum için "kazansak da kaybetsek de galatasaraylıların gurur duyacağı bir takım yaratacağız" felsefesiyle hareket ederken igor tudor basına "2 maç kaybettim diye lider takımın hocası olan beni yollamaya kalktınız" diye isyan ediyor.
bu bence entry'nin başında verdiğim istatistiği açıklayan bir örnek.
buradan fatih terim takımın başına gelmeli demek de istemiyorum, bence onun kafası şu an çok daha farklı şeylerle meşgul dolayısıyla ne ona bir teklif gider ne de o gelen teklifi kabul eder.
söylemek istediğim hoca seçimi yapılırken popülist tercihlerden kaçınılmalı, ya en azından türk futbolunun yapısına bir nebze aşina olan bir hoca seçilmeli ya da herkesin mutlak saygı duyacağı ciddi manada önemli bir futbol figürü göreve getirilmelidir.(ikinci kriterde türkiye'ye gelmiş isimler derwall, feldkamp, zico)
aksi takdirde şampiyonluğu kaybettiğini anlayan her takım sezon ortasında hoca gönderir ve türkiye bugüne kadar olduğu gibi biraz kaba bir tabirle teknik direktör çöplüğü olarak anılmaya devam eder.
bunun sebebi tabii ki yerli hocaların futbolu daha iyi bilmeleri değil fakat türk futbolunun iç dinamiklerinin ve camiaların yarattığı baskının farkında olmaları.
mesela eminim igor tudor geçen haftaya kadar lider olmasına rağmen neden bu kadar tepki gördüğünü anlayamıyordur. olayların türk futbolunu takip eden insanların gözünde nasıl cereyan ettiğini kavrayamadığı için oyuncularına aktarmada da sıkıntı yaşıyor ve ilk kez derbi atmosferi yaşayan futbolcuları motive etmekte zorlanıyor olabilir. yine sözgelimi yerli bir teknik adam -mesela fatih terim- kazandığında veya kaybettiğinde neler yaşayacağını çok iyi bildiği için işini o farkındalıkla yapma fırsatı buluyor.
yerli ve yabancı hocaların müsabakalara yaklaşımları da çok farklı. her iki grup da futbolda mağlubiyetin de olabileceğini biliyor. ama fatih terim bu durum için "kazansak da kaybetsek de galatasaraylıların gurur duyacağı bir takım yaratacağız" felsefesiyle hareket ederken igor tudor basına "2 maç kaybettim diye lider takımın hocası olan beni yollamaya kalktınız" diye isyan ediyor.
bu bence entry'nin başında verdiğim istatistiği açıklayan bir örnek.
buradan fatih terim takımın başına gelmeli demek de istemiyorum, bence onun kafası şu an çok daha farklı şeylerle meşgul dolayısıyla ne ona bir teklif gider ne de o gelen teklifi kabul eder.
söylemek istediğim hoca seçimi yapılırken popülist tercihlerden kaçınılmalı, ya en azından türk futbolunun yapısına bir nebze aşina olan bir hoca seçilmeli ya da herkesin mutlak saygı duyacağı ciddi manada önemli bir futbol figürü göreve getirilmelidir.(ikinci kriterde türkiye'ye gelmiş isimler derwall, feldkamp, zico)
aksi takdirde şampiyonluğu kaybettiğini anlayan her takım sezon ortasında hoca gönderir ve türkiye bugüne kadar olduğu gibi biraz kaba bir tabirle teknik direktör çöplüğü olarak anılmaya devam eder.
