152
iki farklı galatasaray izledğimiz maç. ama bu iki farklı galatasaray'ı izlerken, ne yaptığımız, daha doğrusu yapmak istediklerimiz değişmedi. sıkıntı da bence burada. fernando - badou - belhanda üçlüsü ile yaptıklarınızı, selçuk - tolga - belhanda üçlüsü ile yapmaya çalışırsanız ortaya çok saçma bir tablo çıkıyor.
ben isimlerden bağımsız neler yapmaya çalıştığımıza bakmayı tercih ediyorum. yani tudor'un oyun olarak ne vaat ettiğine.
öncelikle şunu söyleyelim: hücundaki duruşumuz ve dizilişimiz 3-4-3 gidiyken; savunmadaki duruşumuz daha çok 4-4-2 ile 4-5-1 arasında değişiyor. örneğin maçın başında belhanda ve gomis ile 4-4-2 gibi dururken, daha sonraları 4-5-1 dizilimini daha çok gördük. bu ikinci kısımda gomis ile orta saha arasındaki alan çok açılıyor, onu da demeden geçmeyelim.
oynadığımız hemen her hazırlık maçı gösterdi ki defans hattını orta sahaya yakın kuruyoruz. bu bizim gibi takımlar için beklendik bir durum. tudor'un üçlü sevdası evrilmiş. üç stoper ile değil 2 stoper + 1 orta saha oyuncusuyla bunu yapmaya çalışıyor. bekler daha ileri açılıyor ve orta saha dörtleniyor. kaptırılan topta stoperlerin arasına giren orta saha oyuncusu ileri açılırken, iki stoper geriye çekilmeye başlıyor. orta saha oyuncusundan ilk topa basmasını ve mümkünse topu geri almasını bekliyoruz. işte savunma bakımından sıkıntı burada görülüyor. eğer ilk topu kapamazsak, açılan stoper ile orta saha oyuncusunun arasından kenar çizgisine açılan çapraz ara toplar can yakıyor. burada rakip kanat oyuncuların yüzlerinin dönük olmasından avantaj sağladığını ve hızlanmalarını daha kolay olduğunu da söyleyelim. beklerin kaptırılan topta çok çabuk geri dönmesi elzem. bu maçta gördük ki, üçgen şeklinde pozisyon alan 2 stoper ve orta sahanın arasından, beklerin arkasına çok top atılıyor.
dönelim, gerideyken topu çıkarma meselesine. önceliğimiz regista gibi oynayan orta saha oyuncusuyla topu buluşturmak. bu durumdan bir netice alamıyorsak, stoperlerden biri ileri açılıyor. eğer bu isim maicon ise, ters kanada uzun pas veya gomis'e yüksek top deniyoruz. bunu çokça gördük. keza koray günter de stopere geçtiğinde birkaç kez bu oyunu denedi. ilginçtir, adamın tekniği çok çok iyi. gelgelelim, gomis'e yüksek oynadığımızda bir sıkıntı var. normalde yüksek top attığınızda, oyuncunuzun topu indireceği yerlere diğer oyuncularınızın gülbank çekip hücum etmesi ve oralara çullanması gerekir. ama biz bunu yapmakta çok geç kalıyoruz. bu yüzden indirilen top veya seken top sahipsiz top, rakip takımı hediye ediliyor.
bu arada beklerimizi de etkin kullanmaya çalışıyoruz. hatta bunda başarılı da olduk denebilir. ama beklerimizin orta isabeti konusunda hiçbir varlık gösterememeleri bir sorun. hiçbir orta yerini bulamadı.
duran toplara gelelim. maç boyunca iki aşamalı arka direk organizasyonu denedik. ilk aşamada arka direğe gönderdiğimiz stoperlerimizle başlıyor. bu maçta göremedik ama yerleşime bakılırsa, bu oyuncuların kaleye paralel top kesmesiyle devam ediyor. netice alır mıyız, zaman gösterecek. ama hep aynı şeyi denersek, önlemi kolay bir takım olabiliriz.
duran top savunmasında ise, yarı yarıya adam adama ile alan yapıyoruz. yediğimiz golde bu çok net şekilde görülebiliyor. adam adama oynayan linnes'e perdeleme gelince adamını kaçırıyor. maicon kaçırılan adamı kovalıyor. alan savunması yapan ön direkteki gomis yüzü topa dönük olduğunda arkasından gelen adamı fark etmiyor. ve golü yiyoruz.
maçın ilk yarısı çok kötü bir futbol izledik. maçın ikinci yarısının özellikle ilk 15 dakikası ise çok acayip bir galatasaray izledik. badou alıyor ileri oynuyor, fernando alıyor ileri oynuyor. orta sahalar rakip ceza sahasından fink atıyor, gol pozisyonu yaratıyor falan filan. dikkat edeseniz zaten özellikle badou'nun sürekli ileri oynama hevesinden top da kaybettik. ama alışma sürecinden sonra bunlar minimuma inecektir. yeter ki, top kaybediyorum diye, risk almaktan vazgeçmesin.
soru şu: bu 15 dakikalık oyunu, en azından 60 dakikaya yayabilir, yeni gelecek oyuncularla üstüne koyabilir miyiz?
ben isimlerden bağımsız neler yapmaya çalıştığımıza bakmayı tercih ediyorum. yani tudor'un oyun olarak ne vaat ettiğine.
öncelikle şunu söyleyelim: hücundaki duruşumuz ve dizilişimiz 3-4-3 gidiyken; savunmadaki duruşumuz daha çok 4-4-2 ile 4-5-1 arasında değişiyor. örneğin maçın başında belhanda ve gomis ile 4-4-2 gibi dururken, daha sonraları 4-5-1 dizilimini daha çok gördük. bu ikinci kısımda gomis ile orta saha arasındaki alan çok açılıyor, onu da demeden geçmeyelim.
oynadığımız hemen her hazırlık maçı gösterdi ki defans hattını orta sahaya yakın kuruyoruz. bu bizim gibi takımlar için beklendik bir durum. tudor'un üçlü sevdası evrilmiş. üç stoper ile değil 2 stoper + 1 orta saha oyuncusuyla bunu yapmaya çalışıyor. bekler daha ileri açılıyor ve orta saha dörtleniyor. kaptırılan topta stoperlerin arasına giren orta saha oyuncusu ileri açılırken, iki stoper geriye çekilmeye başlıyor. orta saha oyuncusundan ilk topa basmasını ve mümkünse topu geri almasını bekliyoruz. işte savunma bakımından sıkıntı burada görülüyor. eğer ilk topu kapamazsak, açılan stoper ile orta saha oyuncusunun arasından kenar çizgisine açılan çapraz ara toplar can yakıyor. burada rakip kanat oyuncuların yüzlerinin dönük olmasından avantaj sağladığını ve hızlanmalarını daha kolay olduğunu da söyleyelim. beklerin kaptırılan topta çok çabuk geri dönmesi elzem. bu maçta gördük ki, üçgen şeklinde pozisyon alan 2 stoper ve orta sahanın arasından, beklerin arkasına çok top atılıyor.
dönelim, gerideyken topu çıkarma meselesine. önceliğimiz regista gibi oynayan orta saha oyuncusuyla topu buluşturmak. bu durumdan bir netice alamıyorsak, stoperlerden biri ileri açılıyor. eğer bu isim maicon ise, ters kanada uzun pas veya gomis'e yüksek top deniyoruz. bunu çokça gördük. keza koray günter de stopere geçtiğinde birkaç kez bu oyunu denedi. ilginçtir, adamın tekniği çok çok iyi. gelgelelim, gomis'e yüksek oynadığımızda bir sıkıntı var. normalde yüksek top attığınızda, oyuncunuzun topu indireceği yerlere diğer oyuncularınızın gülbank çekip hücum etmesi ve oralara çullanması gerekir. ama biz bunu yapmakta çok geç kalıyoruz. bu yüzden indirilen top veya seken top sahipsiz top, rakip takımı hediye ediliyor.
bu arada beklerimizi de etkin kullanmaya çalışıyoruz. hatta bunda başarılı da olduk denebilir. ama beklerimizin orta isabeti konusunda hiçbir varlık gösterememeleri bir sorun. hiçbir orta yerini bulamadı.
duran toplara gelelim. maç boyunca iki aşamalı arka direk organizasyonu denedik. ilk aşamada arka direğe gönderdiğimiz stoperlerimizle başlıyor. bu maçta göremedik ama yerleşime bakılırsa, bu oyuncuların kaleye paralel top kesmesiyle devam ediyor. netice alır mıyız, zaman gösterecek. ama hep aynı şeyi denersek, önlemi kolay bir takım olabiliriz.
duran top savunmasında ise, yarı yarıya adam adama ile alan yapıyoruz. yediğimiz golde bu çok net şekilde görülebiliyor. adam adama oynayan linnes'e perdeleme gelince adamını kaçırıyor. maicon kaçırılan adamı kovalıyor. alan savunması yapan ön direkteki gomis yüzü topa dönük olduğunda arkasından gelen adamı fark etmiyor. ve golü yiyoruz.
maçın ilk yarısı çok kötü bir futbol izledik. maçın ikinci yarısının özellikle ilk 15 dakikası ise çok acayip bir galatasaray izledik. badou alıyor ileri oynuyor, fernando alıyor ileri oynuyor. orta sahalar rakip ceza sahasından fink atıyor, gol pozisyonu yaratıyor falan filan. dikkat edeseniz zaten özellikle badou'nun sürekli ileri oynama hevesinden top da kaybettik. ama alışma sürecinden sonra bunlar minimuma inecektir. yeter ki, top kaybediyorum diye, risk almaktan vazgeçmesin.
soru şu: bu 15 dakikalık oyunu, en azından 60 dakikaya yayabilir, yeni gelecek oyuncularla üstüne koyabilir miyiz?
