rüştü reçber

benim dedem çok fanatik fenerbahçeliydi. ben de daha küçük yaşlardan itibaren kaleciliğe başlamıştım. dedem de bazen oynadığımız maçlara gelirdi. hatta beni rüştüye benzetir, arkadaşlarına övünürdü benim aslan torunum rüştü gibi diye. ben de gurur duyardım rahmetlinin beni beğeniyor olmasından. sanırım rüştü'ye sempati duymaya bu yüzden başlamış olabilirim. çok aptalca hatalar yapan bir kaleci de olsa efsanevi milli takım performansları da vardı. zaman zaman milli bir kahraman bile olurdu. bu sebeplerden dolayı fenerbahçe ve beşiktaş'ta oynamasına rağmen severdim rüştü'yü yakın zamana kadar. öyle çirkinlik, çirkeflik de yapmazdı çünkü. ama ne olduysa oldu birkaç aydır (ya da benim fark ettiğim kadarıyla) kafayı fatih terim'le bozdu. kusura bakmasın da arkasında olanlara güvenip sadece galatasaray değil, türk futbolunun efsanesi olan bir teknik direktörle böyle ucuzca uğraşmaya çapı yetmez. biz de fatih terim'i böyle ite çakala yedirmeyiz. arada yaşanmış onca şeye rağmen. onun için haddini bil rüştü. belli ki bir yerden kuyruk acın var. ama bu yaptığın saçmalıkların sana dönüşü hiç iyi olmayacak. hepimiz göreceğiz.

edit: ha bu arada karakterden, onurdan falan bahsediyorsun ya rüştü, başkanın seni arabanda dövdürdüğünde bırakıp gitseydin ya feneri a omurgası sağlam, karakterli, onurlu adam. seni başkanının dövdürdüğünü bilmeyen insan mı var türkiye cumhuriyeti'nde?