5539
mensubu olmaktan gurur duyduğum kitle.
bir baba düşünün; tuttuğu takımın 14 yıl şampiyon olamadığı dönemde doğmuş olan oğlu sırf kendi gibi çok üzülmesin diye içi kan ağlayarak başka takımları tutması için oğluna forma alıyor ama oğlu yine ne büyük şans ki galatasaray'ı tutuyor.ve akabinde bir türk taraftarın yaşayabileceği en büyük mutlulukları yaşıyor.belki böyle belki buna benzer yollarla oluşmuş taraftar grubu.
büyük mutluluklar görmüş ama büyük üzüntüler büyük kahırlar da yaşamış taraftar grubu.
çok büyük üzüntüler hüsranlar.
fakat hiçbir zaman aynı anda hem başkanına, hem teknik direktörüne, hem kaptanına aynı anda bu kadar lanet okumamış,bu kadar uzak hissetmemiş kendini.
ta ki dursun özbek isimli zat kulübe bir şekilde başkan oluncaya kadar.
arka arkaya sayılamayacak kadar çok hata yapan bu zat sayesinde ben ve benim gibiler galatasaray başkanından , teknik direktöründen, kaptanından aynı anda nefret eder hale geldik.
en son zaman bir avrupa kupası maçında sevinçten havalara zıpladığımı hatırlayamıyorum.
geçtim avrupa kupasını en son ne zaman önemli bir lig maçı kazandığımızı hatırlamıyorum.
8 yaşında oğlum var en son ne zaman oğluma akşam maç var dediğimi hatırlamıyorum.
eskiden bayraklarla arabalara atlayıp bazen bir galibiyeti, bir turu, bir kupayı kutlardık samimiyetle, hesapsızca. en son ne zaman tura çıktım hatırlamıyorum.
beni, dahil olduğum bu taraftar grubunu kimsenin böylesine üzmeye, küstürmeye hakkı yok.
bir vasıfsız başkan, bir çapsız teknik direktör, bir ruhsuz kaptan bizleri bu kadar üzmemeli.
samimi bir insan en başta kendi anlar bir işi layıkıyla yapamadığını.sağdan soldan gelen tepkiler değildir aslında dürüst insana yol gösteren.bakar görür olmuyor yapamıyorum der ve onuruyla gider.
bu kadar basit.
çok üzülüyor bu taraftar grubu.
koskoca bir topluluğu, bir makama, bir pozisyona, bir role bu kadar nefret eder hale getirmeye ne dursun özbek'in ne igor tudorun ne de selçuk inan'ın hakkı var.
bir baba düşünün; tuttuğu takımın 14 yıl şampiyon olamadığı dönemde doğmuş olan oğlu sırf kendi gibi çok üzülmesin diye içi kan ağlayarak başka takımları tutması için oğluna forma alıyor ama oğlu yine ne büyük şans ki galatasaray'ı tutuyor.ve akabinde bir türk taraftarın yaşayabileceği en büyük mutlulukları yaşıyor.belki böyle belki buna benzer yollarla oluşmuş taraftar grubu.
büyük mutluluklar görmüş ama büyük üzüntüler büyük kahırlar da yaşamış taraftar grubu.
çok büyük üzüntüler hüsranlar.
fakat hiçbir zaman aynı anda hem başkanına, hem teknik direktörüne, hem kaptanına aynı anda bu kadar lanet okumamış,bu kadar uzak hissetmemiş kendini.
ta ki dursun özbek isimli zat kulübe bir şekilde başkan oluncaya kadar.
arka arkaya sayılamayacak kadar çok hata yapan bu zat sayesinde ben ve benim gibiler galatasaray başkanından , teknik direktöründen, kaptanından aynı anda nefret eder hale geldik.
en son zaman bir avrupa kupası maçında sevinçten havalara zıpladığımı hatırlayamıyorum.
geçtim avrupa kupasını en son ne zaman önemli bir lig maçı kazandığımızı hatırlamıyorum.
8 yaşında oğlum var en son ne zaman oğluma akşam maç var dediğimi hatırlamıyorum.
eskiden bayraklarla arabalara atlayıp bazen bir galibiyeti, bir turu, bir kupayı kutlardık samimiyetle, hesapsızca. en son ne zaman tura çıktım hatırlamıyorum.
beni, dahil olduğum bu taraftar grubunu kimsenin böylesine üzmeye, küstürmeye hakkı yok.
bir vasıfsız başkan, bir çapsız teknik direktör, bir ruhsuz kaptan bizleri bu kadar üzmemeli.
samimi bir insan en başta kendi anlar bir işi layıkıyla yapamadığını.sağdan soldan gelen tepkiler değildir aslında dürüst insana yol gösteren.bakar görür olmuyor yapamıyorum der ve onuruyla gider.
bu kadar basit.
çok üzülüyor bu taraftar grubu.
koskoca bir topluluğu, bir makama, bir pozisyona, bir role bu kadar nefret eder hale getirmeye ne dursun özbek'in ne igor tudorun ne de selçuk inan'ın hakkı var.
