25 mayıs 2003 beşiktaş galatasaray maçı

bilinçli ve istikrarlı şekilde takip ettiğim ilk sezonun final maçı. 1997'den sonrasını hatırlıyorum ama gerçek anlamda takip ettiğim ilk sezon 2002-2003'tü. 6-0'lık fenerbahçe deplasmanı bizim neslin gerçek anlamda kaybetmeyi öğrendiği günlerden biriydi. ilginç kadro yapımıza rağmen sezonun ilk bölümünde iyi gidiyorduk, hatta o maça kadar çıktığımız 10 lig maçında yediğimiz gol sayısı sadece 6 idi. o derbi sonrası yaşadığımız bocalama yaklaşık 1 ay sürdü, o sekansın sonunda da ali sami yen'de beşiktaş ile oynadık. o da bir önceki sezondan devam eden 25 maçlık iç saha galibiyet serimizi sonlandırdı. ikinci yarı iç sahada oynanan özellikle adanaspor ve gençlerbirliği maçlarındaki 2 beraberlik, tarihin şaibeli sezonlarından birind ibreyi hakemler tarafından iteklenen beşiktaş'a çevirmişti. 5 gol atıp 2-2 berabere kaldığımız kerem inan'lı adanaspor maçı, ümit karan'ın 4-5 metre geriden fırladığı pozisyonda ofsayt bayrağını tereddütsüz kaldıran hakemlerimizin yönettiği gençlerbirliği maçında kaybedilen 4 puan olmasaydı bu karşılaşmaya beşiktaş'ın 1 puan önünde çıkacaktık. beraberliğin yeterli olacağı bu durumda belki de avantajlı skorla inönü'den dönen biz olacaktık ki bu maç da inönü'de uzun yıllar sonra kaybettiğimiz ik maçtı. türk futbol tarihinin en temiz kontraatağı golle sonuçlandığında beşiktaşlı olan ercan taner sergen attı şampiyonluk geldi derken yıllar sonra tümer metin aynı pozisyon için "sergen'in filminde yardımcı oyuncu oldum" diyerek olaya bambaşka bir bakış açısıyla yaklaşacaktı.

üzerinden 14 sene geçmiş...

o değil de bu maçta yılların cim bom bom'um sen çok yaşa canım feda olsun sana tezahüratı "geçse de gençlik çağım" melodisi ile söylenmişti bizim tribün tarafından. fena da olmamasına rağmen o sezon sonrası bizim tribün tarafından unutulup gitti, bazı anadolu tribünlerinde hala söyeniyor. bu da içimde ayrı bir ukdedir...