3540
emre belözoğlu ismini ilk kez bir gazetenin spor sayfasında görmüştüm. galatasaray çocuk yaştaki bir futbolcu adayı için önemli sayılabilecek bir bedeli ödemiş ve oyuncuyu altyapısına kazandırmıştı. ödenen meblağ ve transferin önemli bir gazetede haber olması geleceğe yönelik beklentilerin oluşmasına da sebebiyet vermişti.
emre birkaç yıl sonra a takıma yükseldi ve 97-98 sezonunda takımın önemli oyuncularından birisi haline geldi. 98-99 ve 99-2000 sezonlarında ise galatasaray'ın dinamosu meşhur okan, suat, emre üçlüsünün en önemli parçası olarak takıma büyük katkı sağladı. maç içerisinde dönem dönem sinirli tavırlar sergilese de son yıllardaki görüntüsünün aksine saygılı ve çocuksu sevimliliği olan bir oyuncuydu. hem ortaya koyduğu inanılmaz iyi futbol, hem de sempatik genç altyapı oyuncusu kimliği ile galatasaray taraftarının göz bebeği haline geldi.
fatih terim'in galatasaray'dan ayrılışı, lucescu gibi ılımlı bir hocanın takımın başına geçişiyle beraber 2000-2001 sezonunda takımda disiplin sorunu olduğu iddiaları gündemi meşgul etti. iki isim ön plana çıkıyordu. okan ve emre. sezon sonu kaçan şampiyonlukta da bu iki isim suçlu ilan edildi ve taraftarı rahatsız edecek açıklamalar eşliğinde yetiştikleri kulübe beş kuruş kazandırmadan inter'in yolunu tuttular.
emre belözoğlu'nun avrupa'daki kariyerinin sona ermesi ve fenerbahçe'ye transferiyle soğuk savaş yerini sıcak çatışmaya bıraktı. fenerbahçe'de sergilediği tavırlar ve açıklamaları galatasaray taraftarı nezdinde nefret sembolü haline gelmesini sonuçladı.
özetlediğim sürecin başındaki yoğun sevgi ve sonundaki ağır nefret ikircikli emre belözoğlu hissiyatı oluşturdu bende. belki bu yüzden, "keşke kişiliği farklı evrilseydi, keşke farklı tercihler yapsaydı." demekten alıkoyamadım kendimi hiçbir zaman... belki bu yüzden ona ilişkin ilk yazımda olumsuz hissiyatımı değil, hayal kırıklığımı dile getirdim...
tanım yapmak gerekirse, oyunun iki yönünü de oynaması, modern futbola uygun temposu, üst düzey pas, adam eksiltme ve şut özelliği ile türkiye'de izlediğim en kaliteli yerli futbolcudur.
emre birkaç yıl sonra a takıma yükseldi ve 97-98 sezonunda takımın önemli oyuncularından birisi haline geldi. 98-99 ve 99-2000 sezonlarında ise galatasaray'ın dinamosu meşhur okan, suat, emre üçlüsünün en önemli parçası olarak takıma büyük katkı sağladı. maç içerisinde dönem dönem sinirli tavırlar sergilese de son yıllardaki görüntüsünün aksine saygılı ve çocuksu sevimliliği olan bir oyuncuydu. hem ortaya koyduğu inanılmaz iyi futbol, hem de sempatik genç altyapı oyuncusu kimliği ile galatasaray taraftarının göz bebeği haline geldi.
fatih terim'in galatasaray'dan ayrılışı, lucescu gibi ılımlı bir hocanın takımın başına geçişiyle beraber 2000-2001 sezonunda takımda disiplin sorunu olduğu iddiaları gündemi meşgul etti. iki isim ön plana çıkıyordu. okan ve emre. sezon sonu kaçan şampiyonlukta da bu iki isim suçlu ilan edildi ve taraftarı rahatsız edecek açıklamalar eşliğinde yetiştikleri kulübe beş kuruş kazandırmadan inter'in yolunu tuttular.
emre belözoğlu'nun avrupa'daki kariyerinin sona ermesi ve fenerbahçe'ye transferiyle soğuk savaş yerini sıcak çatışmaya bıraktı. fenerbahçe'de sergilediği tavırlar ve açıklamaları galatasaray taraftarı nezdinde nefret sembolü haline gelmesini sonuçladı.
özetlediğim sürecin başındaki yoğun sevgi ve sonundaki ağır nefret ikircikli emre belözoğlu hissiyatı oluşturdu bende. belki bu yüzden, "keşke kişiliği farklı evrilseydi, keşke farklı tercihler yapsaydı." demekten alıkoyamadım kendimi hiçbir zaman... belki bu yüzden ona ilişkin ilk yazımda olumsuz hissiyatımı değil, hayal kırıklığımı dile getirdim...
tanım yapmak gerekirse, oyunun iki yönünü de oynaması, modern futbola uygun temposu, üst düzey pas, adam eksiltme ve şut özelliği ile türkiye'de izlediğim en kaliteli yerli futbolcudur.
