11962
galatasaray´a geldiğinden bu yana çalıştığı teknik direktörler şunlar: fatih terim, mancini, prandelli, hamzaoğlu, mustafa denizli ve riekerink. belki unuttuğum isimler vardır. 4 sezonda altı hoca değiştiren takımdan da o takımın oyuncularından da kusura bakmayın ama bir halt olmaz. kimse hocayı ciddiye almaz, yaşı gelen yeni sözleşmeyi kapıp yatmaya bakar.
sistemi, ciddiyeti olmayan bir kulüpte yönetici fırıldaksa, peşkeş peşinde paraları oraya buraya saçarsa, uefa´dan mali sebepler yüzünden men cezası yerse, sneijder gibi kurnaz amiyane tabirle bu işin kaşarı olmuş adamlar futbolu ikinci plana atıp ya parasını sessiz sessiz götürmeye bakar ya da futbol dışında başka roller kapmaya çalışır. sneijder, hamit, selçuk gibi +30 adamlar da sessiz sessiz parasını almaya bakıyor. bu oyuncuları eleştirmiyorum. hedefi, disiplini, idaresi olmayan bir ortam içinde yaptıkları gayet doğal.
sneijder´in kendini ispatlamaya ihtiyacı yok. niye ispatlamak için hırslansın ki? düşük tempolu, bol rızıklı bir ligi bırakıp bu yaştan sonra avrupa liglerinde niye hırpalasın kendini. 6 ay sonra bedavaya çıkacak olan tarık çamdal, donk gibi adamlara milyon dolarlar bonservis ödeyen kulüpte hırsı olan oyuncu da vazgeçer. en idealisti, hırslısı meloydu o da kendi isteğiyle gitti zaten. bu takımın beyni de yüreği de meloydu; beklenmedik anlarda attığı ara paslarla, açtığı ortalarla takımı en az 3-4 pozisyona sokuyordu. her maç bu eksikliği hissediliyor.
bu saatten sonra sneijder´den, selçuk´tan bir verim alınamayacağını herkes biliyordur zaten. ama taraftar olması gerekeni yaptı boktan ligi, boktan futbolu çekilir yapan sneijder gibi bir futbol markasına, melo gibi mücadeleci oyuncuya gereken değeri verdi ve onlara sahip çıktı. kişiliksiz adamların sneijder´i, melo´yu harcamasına, onların üstünden şöhret yapmalarına izin vermedi. lincoln, ribery, keita´da yaşanan yarım kalmışlık hissini, acaba dursaydı gibi keşkeleri yaşamamış olduk. bu basit görünen tatminler bile aldıkları paraların hakkını verdiklerini gösteriyor.
sistemi, ciddiyeti olmayan bir kulüpte yönetici fırıldaksa, peşkeş peşinde paraları oraya buraya saçarsa, uefa´dan mali sebepler yüzünden men cezası yerse, sneijder gibi kurnaz amiyane tabirle bu işin kaşarı olmuş adamlar futbolu ikinci plana atıp ya parasını sessiz sessiz götürmeye bakar ya da futbol dışında başka roller kapmaya çalışır. sneijder, hamit, selçuk gibi +30 adamlar da sessiz sessiz parasını almaya bakıyor. bu oyuncuları eleştirmiyorum. hedefi, disiplini, idaresi olmayan bir ortam içinde yaptıkları gayet doğal.
sneijder´in kendini ispatlamaya ihtiyacı yok. niye ispatlamak için hırslansın ki? düşük tempolu, bol rızıklı bir ligi bırakıp bu yaştan sonra avrupa liglerinde niye hırpalasın kendini. 6 ay sonra bedavaya çıkacak olan tarık çamdal, donk gibi adamlara milyon dolarlar bonservis ödeyen kulüpte hırsı olan oyuncu da vazgeçer. en idealisti, hırslısı meloydu o da kendi isteğiyle gitti zaten. bu takımın beyni de yüreği de meloydu; beklenmedik anlarda attığı ara paslarla, açtığı ortalarla takımı en az 3-4 pozisyona sokuyordu. her maç bu eksikliği hissediliyor.
bu saatten sonra sneijder´den, selçuk´tan bir verim alınamayacağını herkes biliyordur zaten. ama taraftar olması gerekeni yaptı boktan ligi, boktan futbolu çekilir yapan sneijder gibi bir futbol markasına, melo gibi mücadeleci oyuncuya gereken değeri verdi ve onlara sahip çıktı. kişiliksiz adamların sneijder´i, melo´yu harcamasına, onların üstünden şöhret yapmalarına izin vermedi. lincoln, ribery, keita´da yaşanan yarım kalmışlık hissini, acaba dursaydı gibi keşkeleri yaşamamış olduk. bu basit görünen tatminler bile aldıkları paraların hakkını verdiklerini gösteriyor.
