78
intihar edip gittiğinde ben askerdeydim. birebir tanışıklığım ya da herhangi bir paylaşımım yoktu. o dönemler benim için de zordu, aslında genel anlamda ruhsal durumum her zaman negatiftir ama 6-7 ay sonra aynı seviyeye gelebileceğimi hiç mi hiç düşünmemiştim. yazdığı son entrylerden nasıl bir açmazın içine düştüğünü, ne kadar yorulduğunu anlamak mümkün. açıkçası o raddeye geldikten sonra hayatta kalabilmek tamamen şans işi. ya kolundan tutup ilaçlara bağlayacak biri olacak, ya seninle ağlaya ağlaya napıyorsun diyen birileri olacak(benim anne babamdı mesela), ya da yukarıdan reddedemeyeceğin bir işaret gelecek...
bu işler malesef böyle. sadece bir anlık bir olaya bakıyor. o "an" a birkaç kere yaklaşmış biri olarak yazıyorum bu satırları. inanın bana sadece bir an...
bu işler malesef böyle. sadece bir anlık bir olaya bakıyor. o "an" a birkaç kere yaklaşmış biri olarak yazıyorum bu satırları. inanın bana sadece bir an...
