• 4653
    istanbul'da doğmuşum ben. 5 yaşındayken eskişehir'e taşındık. rüya gibi hatırlıyorum. o zamandan 28 yaşına kadar eskişehir'de yaşadım. soranlara eskişehirliyim derim. ailem ben doğmadan 2 sene önce erzurum'dan kalkıp istanbul'a gelmiş. babam ben doğunca üşenmemiş gitmiş erzurum'da yazdırmış kimliğimi. kimliğimde doğum yerim erzurum yazar. karma karışık bir durum işte. sonuç olarak ne istanbul'u hatırlarım ne de erzurum'u bilirim. eskişehir'de büyüdüm. bütün hatıralarım eskişehir'de, bütün hatırladığım şeyler eskişehir'de. bütün çocukluğum, gençliğim, okulum, ilk sevdiğim, ilk sevgilim, ilk işim. hayatımda ilk olan ne varsa neredeyse hepsi eskişehir'de.

    istanbul'dan hatırladığım tek bir şey var. kaç yaşında olduğumu bilmiyorum. en çok 4-5. havanın kararmış olduğunu ve babamın eve geldiğini hatırlıyorum. kafasında sarı kırmızı bir bere vardı ve "galatasaray" dediğimi net olarak hatırlıyorum. öncesinde galatasaray'a dair bir şey hatırlamıyorum. nereden bildiğimi, nasıl öğrendiğimi de. ama sonrasını biliyorum. 30 yılı geçmiş ömrümde hatırladığım en eski hatıram galatasaray'dır. o zamandan bu zamana çok şey gördük. neuchatel maçını, monaco maçlarını hatırlamıyorum mesela. ama tek kale oynayıp 22 ya da 23 korner kullanıp 1-0 yenildiğimiz göteborg maçını hatırlıyorum. arif'in manchester'a attığı golü hatırlıyorum. yine arif'in son dakikalarda attığı ve kalecinin topla birlikte içeri girdiği, 2-1 kazandığımız barcelona maçını hatırlıyorum. ilkokulda pazartesi okula gittiğimde arkadaşlarımla dalga geçtiğimi ya da tersini de hatırlıyorum. ilkokulda aşık olduğum kızı hatırlıyorum. karne günleri heyecanlarını hatırlıyorum, lisede okuldan kaçıp okey oynamaya gitmelerimizi, gizli gizli sigara içmelerimizi falan her şeyi hatırlıyorum artık. insan hayatında hatırlanabilecek ne varsa herkes gibi bende hatırlıyorum. benim için en önemli fark bu hatırlamaların ilk başında galatasaray var. hayatımda belki unuttuğum daha bir çok ilk var, daha da olacaktır. ama unutmayacağıma emin olduğum belki tek şey galatasaray. bütün anılarımın başında, en mutlu olduğum anların çoğunda hep galatasaray.

    nerede okuduğumu ya da duyduğumu hatırlamıyorum, tam olarak bu şekilde de olmayabilir ama şu var: "insanlar şehirlerini, işlerini, hayatlarını, eşlerini ve hatta dinlerini değiştirebilirler. değiştirilemeyecek tek şey taraftarı olduğunuz takımdır"

    hayatımda, hayatımızda her şey bir gün bir şekilde değişebilir. ama hangimiz galatasaray'dan vazgeçebilir?
App Store'dan indirin Google Play'den alın