5
çocuktuk. bizim köyde bir piç vardi. iyi oynuyordu ama karaktersizdi. köy kahvesinin önünde yapilan maçlarda fark açildiginda bu hareketi yapardi. pis pis de siritirdi. kendisinin sayesinde sinirlerime hakim olmayi ögrendim. içimden çok sinir oluyodum ama maçin sonunda galip olan taraf çirkeflik degil, sinirlerine hakim olabilen bizim takim oluyodu. o piç de yaptigi piçlikle kaliyor, takim arkada$lari ile kavga ediyordu. rakibini asla küçümseme! ne olursa olsun! çocuklarimiza bunu ögretmemiz gerekiyor.
