2186
bazen ne kadar çalışkan ya da zeki ya da düzgün bir insan olduğunuz önemli olmuyor; bir tanıdık, bir akraba sayesinde ya da ailesinin parasıyla sizin verdiğiniz emeğin binde birini vermiş insanlar sizin on katınız güzel hayat yaşayabiliyor, yarına mutlu uyanıyor.
hayatın adaletinden şüphe duyduğum anlarda şevkim kırılmıyor aksine hırslanıyorum. ama sonunda galip gelemeyeceğimi de biliyorum. ilk yarıda 5 gol yemişiz de maç 5-3 bitsin bari diye bir yerlerimi yırtar gibiyim. hayat şartlarım gayet iyi aslında yanlış anlaşılmasın. bahsettiğim şey alınan yolla ilgili daha çok. ben kanla terle koştururken diğerleri bitiş çizgisinin önüne bırakılmış da beni geçmiş gibi...
aslında bu entry'i de hayatımda istediğim birinin hayattan beklentisini karşılayamayacağımı fark ettiğim için yazma ihtiyacı hissettim. daha büyük bir kayıp olabilir mi, başka bir adamlara elinde olmayan şartlar yüzünden yenilecek olmak... hem de o kadar iyi mücadele ederken.
özel hayatımda dertlerini, üzüntülerini paylaşabilen bir adam değilim, en yakın arkadaşıma bile zayıflıklarımı göstermekten çekiniyorum. insanların beni mantıklı ve nispeten sert bulduklarını biliyorum ama aslında öyle değilim. yanlız kaldığımda oldukça duygusallaşıyorum ve kendi kendine atlatmak çok zor oluyor. zor bir hafta oldu arkadaşlar, umarım birileriniz okur ve hissiyatımı paylaşmış olur. çünkü bunu anlatabileceğim tek yer burası. entry'e de farklı bir giriş yapmıştım farkettiyseniz sonradan dökülebildim burada bile...
sevdikleriniz için mücadele edin, kendiniz için mücadele edin, kalp kırmayın..
hayatın adaletinden şüphe duyduğum anlarda şevkim kırılmıyor aksine hırslanıyorum. ama sonunda galip gelemeyeceğimi de biliyorum. ilk yarıda 5 gol yemişiz de maç 5-3 bitsin bari diye bir yerlerimi yırtar gibiyim. hayat şartlarım gayet iyi aslında yanlış anlaşılmasın. bahsettiğim şey alınan yolla ilgili daha çok. ben kanla terle koştururken diğerleri bitiş çizgisinin önüne bırakılmış da beni geçmiş gibi...
aslında bu entry'i de hayatımda istediğim birinin hayattan beklentisini karşılayamayacağımı fark ettiğim için yazma ihtiyacı hissettim. daha büyük bir kayıp olabilir mi, başka bir adamlara elinde olmayan şartlar yüzünden yenilecek olmak... hem de o kadar iyi mücadele ederken.
özel hayatımda dertlerini, üzüntülerini paylaşabilen bir adam değilim, en yakın arkadaşıma bile zayıflıklarımı göstermekten çekiniyorum. insanların beni mantıklı ve nispeten sert bulduklarını biliyorum ama aslında öyle değilim. yanlız kaldığımda oldukça duygusallaşıyorum ve kendi kendine atlatmak çok zor oluyor. zor bir hafta oldu arkadaşlar, umarım birileriniz okur ve hissiyatımı paylaşmış olur. çünkü bunu anlatabileceğim tek yer burası. entry'e de farklı bir giriş yapmıştım farkettiyseniz sonradan dökülebildim burada bile...
sevdikleriniz için mücadele edin, kendiniz için mücadele edin, kalp kırmayın..
