9789
beni galatasaray'dan uzaklastiran, galatasaray ile elde ettigim mutlulugu elimden biraz da olsa alan, yazar oldugum tek sozluk.
sebeplerine gelecek olursak;
~ bu mecrada cok kaliteli yazi ve yazarlara, acayip kalitesiz ve seviyesiz yazi ve yazarlara denk geliyorum. bu kalitesizlik zaman zaman beni icinde bulundugum camiaya karsi uzak hissettiriyor, anlik gelen bir his.
~ her turlu gercek, yalan, dedikodu habere, konuya ve olaya yakinen alaka gosteriyorum ister istemez, dolayisiyla eskiden gormeyip, duymayip beni rahatsiz etmeyen seyler artik etmeye basladi, ornegin benim sozlugu takip etmeyen halimin hamit'e bu kadar sinir olmasi mumkun olmazdi, lakin su an oyle. dolayisiyla bir mutsuzluk, galatasaray ile ilgili anlik bir yabancilasma hissi geliyor. galatasarayda benim yapmak istemedigim bu kadar seyin yapilabiliyor olmasi, yillarca kardesim arkadasinin aslinda baska bi herif olmasi gibi garip geliyor bunyeye.
bu seylerden haberdar olmak cok onemli, lakin sozluklerin ortak yapisi olarak olumsuzluklarin hep on plana cikmasi, hata ve sorunlarin daha cok ilgi cekiyor olmasi ve surekli bu yonde paylasimlarin olmasi insani olumsuzluk ve mutsuzluga itiyor, ornegin eksisozluk'u takip ettigimde ne zaman spor ve siyasi basliklara baksam, huzurum kaciyor. aslinda durum bu kadar kotu mu? bunun sorgulamasini yapabilme kabiliyetimi elimden aliyor sanki biraz sozluk.
20 tane post okuyorum, bu postlarin cogu farkli fikirleri savunuyor ve savlar ortaya atiyor, lakin ben hepsine katiliyorum bazen, bu bana farkli fikir turetme, kendi fikrimi daha farkl idestekleme imkani veriyor fakat gel gelelim herkesin dayandirdigi sebeplerin mantikli olmasi bi yandan da gerceklik ve dogruluk algimla oynuyor.
sorunlari bilmemek bana mutluluk veriyor gorunuse gore. cehalet mutluluktur yani. daha dogrusu sorunlardan haberdar olmayinca mutlulugumun kacmasi icin bir sebep olmuyor.
eskiden sozlugu takip etmezken her yaz donemi heyecanli gecerdi, yillar yili boyle oldu. lakin su an, gram umudum yok, daha sezon baslamadan icimde kara bulutlar dolasiyor. sebebi belki de dursun bakkal, ama boyle hissediyorum sozluk. sozlukle tanismasam dursun bakkal'dan bu kadar nefret etmezdim mesela.
ben sozlukte ozhan canaydin basliginin tamamini okuduktan sonra cok sevdigim ve saygi duydugum bu adama ifrit olmaya basladim, en net orneklerden biri bu.
hepinizi cok seviyorum.
adamsiniz.
sebeplerine gelecek olursak;
~ bu mecrada cok kaliteli yazi ve yazarlara, acayip kalitesiz ve seviyesiz yazi ve yazarlara denk geliyorum. bu kalitesizlik zaman zaman beni icinde bulundugum camiaya karsi uzak hissettiriyor, anlik gelen bir his.
~ her turlu gercek, yalan, dedikodu habere, konuya ve olaya yakinen alaka gosteriyorum ister istemez, dolayisiyla eskiden gormeyip, duymayip beni rahatsiz etmeyen seyler artik etmeye basladi, ornegin benim sozlugu takip etmeyen halimin hamit'e bu kadar sinir olmasi mumkun olmazdi, lakin su an oyle. dolayisiyla bir mutsuzluk, galatasaray ile ilgili anlik bir yabancilasma hissi geliyor. galatasarayda benim yapmak istemedigim bu kadar seyin yapilabiliyor olmasi, yillarca kardesim arkadasinin aslinda baska bi herif olmasi gibi garip geliyor bunyeye.
bu seylerden haberdar olmak cok onemli, lakin sozluklerin ortak yapisi olarak olumsuzluklarin hep on plana cikmasi, hata ve sorunlarin daha cok ilgi cekiyor olmasi ve surekli bu yonde paylasimlarin olmasi insani olumsuzluk ve mutsuzluga itiyor, ornegin eksisozluk'u takip ettigimde ne zaman spor ve siyasi basliklara baksam, huzurum kaciyor. aslinda durum bu kadar kotu mu? bunun sorgulamasini yapabilme kabiliyetimi elimden aliyor sanki biraz sozluk.
20 tane post okuyorum, bu postlarin cogu farkli fikirleri savunuyor ve savlar ortaya atiyor, lakin ben hepsine katiliyorum bazen, bu bana farkli fikir turetme, kendi fikrimi daha farkl idestekleme imkani veriyor fakat gel gelelim herkesin dayandirdigi sebeplerin mantikli olmasi bi yandan da gerceklik ve dogruluk algimla oynuyor.
sorunlari bilmemek bana mutluluk veriyor gorunuse gore. cehalet mutluluktur yani. daha dogrusu sorunlardan haberdar olmayinca mutlulugumun kacmasi icin bir sebep olmuyor.
eskiden sozlugu takip etmezken her yaz donemi heyecanli gecerdi, yillar yili boyle oldu. lakin su an, gram umudum yok, daha sezon baslamadan icimde kara bulutlar dolasiyor. sebebi belki de dursun bakkal, ama boyle hissediyorum sozluk. sozlukle tanismasam dursun bakkal'dan bu kadar nefret etmezdim mesela.
ben sozlukte ozhan canaydin basliginin tamamini okuduktan sonra cok sevdigim ve saygi duydugum bu adama ifrit olmaya basladim, en net orneklerden biri bu.
hepinizi cok seviyorum.
adamsiniz.
