474
gereksiz ve aşırı milliyetçilikle yoğrulması sebebiyle hiçbir sikim olmamasına rağmen kendisini dünyanın en tepesinde sanan, saçma sapan bir özgüvene sahip kibirli bir halka sahip bir ülkedir. bunu en basitinden bir kamyonun, bir minibüsün arkasına yazılan yazılardan bile anlayabilirsiniz. adam altı üstü alman yapımı, 5 vitesli, 2 litre motoru olan bir makinayı kullanıyor. hayatında yapabildiği tek şey de bu. ama yazıya bakıyorsun "ben giderim tozum kalır", "adımızı yollara kazıdık" falan filan. kimsin amk sen? fatih altaylı'yı hiç sevmem ama milli takıma sallarken kullandığı ifade çok doğru. bütün ülke sanki aya roket fırlatıyormuş gibi hissediyor. bu kibir, bu dünyanın en tepesinde olma hissi ülkenin siyasetinden sporuna her bir zerresine nüfuz etmiş durumda ve başımıza gelen felaketler de bu sebepten geliyor. kendimizi öyle bir yerde görüyoruz ki sanki biz çok güçlüyüz de herkes bu yüzden üzerimize geliyor havalarıdayız. halbuki kimsenin taktığı yok bizi. biz gelişmiş bir ülke bile değiliz. bakın canım kardeşlerim, şunu bir ifade edelim. başımıza gelen bu felaketler biz çok güçleniyoruz falan diye gelmiyor. bunların tamamı 2009'dan beri yürütülen ve şimdilerde türk siyaset tarihinin en büyük geri viteslerine sahne olan yanlış dış politikalardan ötürü kaynaklanıyor. önce bunu itiraf edeceğiz kendimize ve bu hatalı, içi boş ve yine büyük oranda kibire dayanan(öyle ya dünya lideri ülkenin dünya lideri başkanına sahip olacaktık) dış politikayı eleştireceğiz. hatta yerin dibine sokocağız. sorumlularından yitip giden canlar için hesap soracağız. ama bunları yapmayıp olayı sadece "çok güçlüyüz ondan bize saldırıyorlar" kafasında değerlendirirsek ki bu baya antu kafasıdır; daha çok ölürüz biz.
