131
hırvatistan'ın hak ederek kazandığı maç. maçın gidişatı daha milli marşlar okunurken belli gibiydi. hırvat futbolcular son maçlarına çıkarmış gibi hırsla okurken adeta yüzlerine nur inmişti. sıra bizim marşa geldiğinde ilk gökhan gönül'ü gösterdiler, moralim bozuldu. zaten bizimkilerin geneli de ne işimiz var burada der gibiydi. arda, gökhan, caner ve burak bu takımın banko oyuncuları. hepsi de çok kötüydü. kulüp takımlarındaki sıkıntılar müthiş etkilemiş maalesef. maçın kaybedilmesinin bir numaralı sorumlusu fatih hoca. ortada oynamayı seven 5 oyuncuyla orta sahayı kurmasına arda'nın gamsızlığı ve hakan'ın sağ kanatta oynayamaması eklenince hem bekler yalnız kaldı hem de kanatlarda oyunu açamayıp hücumda etkisiz kaldık. zaten zar zor gol atan bir takımız. 2. yarı başlarken maç bitmişti. hoca da bunu görmüş olacak ki maçın en kötüsü arda turan'ı "böyle olursa bu takımda sana yer yok" dercesine oyundan çıkardı. maçtan ümidi olsa çıkarmazdı bence. en büyük hayal kırıklığım bir fatih terim takımının ruhsuzluktan ölüyor olmasıydı. ne top almak için boşa çıkan vardı, ne de top rakipteyken koşan. futbolcularımızın hepsi oruç tutuyor olsa ancak bu kadar az mücadele edebilirlerdi. ben genelin aksine sadece ozanla emre mor'u beğendim. işimiz zorlaştı. gruptan çıkacağımızı sanmıyorum.
