25962
eurocup final maçının son periyodundaki "teker teker" bestesinin söylendiği an için;
"aklıma geldikçe hala tüylerim diken diken oluyor. 25 yıldır şahit olduğum tribün performansları arasında kuşkusuz ilk sırada yer alır bu. öyle bir an ki, genelde tezahuratlar tekrarlanırken mutlaka birileri sonlara doğru susar; yavaş yavaş azalır ses, sonraki besteye kadar. örneğin "pınarbaşı" çok yüksek başlar da, düşük biter. ama yok, bu öyle olmadı. artık finalin son periyodu, abdi ipekçi'de görkemli maç başlangıcından sonra rakip geri dönüp farkı kapatır gibi olurken başladılar. hem de her tekrarda daha da yükselerek. herkes oradaydı sanki. herkes yüreğinden bağırıyordu, ben ömrümde böyle bir şey görmedim. o gün abdi ipekçi'de olanlar ne demek istediğimi çok iyi anlar. söz konusu avrupa olunca, bambaşka bir refleks gösteriyor galatasaray taraftarı. ama bu, yıllarca unutulmayacak bir haykırıştı. tüm sezon söylenen bestenin finaliydi. sanki senaryosunu kendilerinin yazdığı bir filmin, son sahnesini yine kendileri çekiyordu. o gün herkes oradaydı. kopenhag'da parken stadı'nda popescu'nun penaltısı sonrası ağlayanların küçük çocukları büyümüş, tıpkı babaları gibi gözyaşlarıyla bir avrupa kupası daha kazanmışlardı. alpaslan dikmen'in yüreği de oradaydı, sezgin özcimbomlu'nun güleryüzü de, karıncaezmez şevki'nin arma aşkı da. galatasaray geleneğinin bir devamı olarak, tarihe bir kupa daha ekledi; ve inanın bana hepsinin "teker teker" o kupada emeği var. "
evren göz
"aklıma geldikçe hala tüylerim diken diken oluyor. 25 yıldır şahit olduğum tribün performansları arasında kuşkusuz ilk sırada yer alır bu. öyle bir an ki, genelde tezahuratlar tekrarlanırken mutlaka birileri sonlara doğru susar; yavaş yavaş azalır ses, sonraki besteye kadar. örneğin "pınarbaşı" çok yüksek başlar da, düşük biter. ama yok, bu öyle olmadı. artık finalin son periyodu, abdi ipekçi'de görkemli maç başlangıcından sonra rakip geri dönüp farkı kapatır gibi olurken başladılar. hem de her tekrarda daha da yükselerek. herkes oradaydı sanki. herkes yüreğinden bağırıyordu, ben ömrümde böyle bir şey görmedim. o gün abdi ipekçi'de olanlar ne demek istediğimi çok iyi anlar. söz konusu avrupa olunca, bambaşka bir refleks gösteriyor galatasaray taraftarı. ama bu, yıllarca unutulmayacak bir haykırıştı. tüm sezon söylenen bestenin finaliydi. sanki senaryosunu kendilerinin yazdığı bir filmin, son sahnesini yine kendileri çekiyordu. o gün herkes oradaydı. kopenhag'da parken stadı'nda popescu'nun penaltısı sonrası ağlayanların küçük çocukları büyümüş, tıpkı babaları gibi gözyaşlarıyla bir avrupa kupası daha kazanmışlardı. alpaslan dikmen'in yüreği de oradaydı, sezgin özcimbomlu'nun güleryüzü de, karıncaezmez şevki'nin arma aşkı da. galatasaray geleneğinin bir devamı olarak, tarihe bir kupa daha ekledi; ve inanın bana hepsinin "teker teker" o kupada emeği var. "
evren göz
