405
inandik başardik!
parola buydu galatasaray odeabank için; “inanmak” . ilık bir ekim günü mvp’nin 32 sayı attığı neptunas maçı ile başlamıştı herşey. o zaman herkes değil ama gerçekten bu takımın potasiyelini bilen basketboldan anlayan insanlar inanmıştı bu takımın bu kupayı alacağına.
zaten hoca dememiş miydi? bizi euroleague’e almadılar ama biz eurocup alıp gideceğiz bakalım o zaman nasıl durduracaklar bizi diye. böyle bir inancın önünde kimse kusura bakmasın dağlar bile dayanamaz.
konumuza dönelim; arka arkaya içeride alınan beyoğlu derbisi ( aek beyoğlu takımıdır ) ve hapoel maçları ile takım iyice belli etmişti şampiyon olacağını. arkasından deplasmanda krasny ve içeride nizhny maçları takımı iyice şampiyonluk havasına sokmuştu. içeride neptunas dışarıda hapoel ve nizhny yenilgileri takımı hedefinden saptırmadı ve lider olarak üst tura adını yazdırdı galatasaray odeabank.
ikinci turda nispeten daha zorlu olan zaragoza , olaj ve sassari’li gruba düştü galatasaray odeabank ve son maçta sassari’yi green ve mccollum’un sakatlıklarına rağmen yeni transferleri chuck davis ve curtis jerrels’ın da mükemmel oyunları ile ezerek hem kupa dışına itti hem de çeyrek finale adını yazdırdı.
top 16'da ise rakip pınar karşıyaka oldu. taraftarlar arasında bilinen hüsumet yüzünden iki tarafın da deplasman maçlarına seyirci götüremediği maçların ilkinde ksk 67-64 kazandı maçı. mart’ın ilk günü abdi ipekçi’de oynanan maç ise galatasaray odeabank’ın resmen gövde gösterisi yaparak bu kupa bizim dediği maçtı. maçın ilk 10 dakikası hariç kalan 30 dakikada sahanın tek hakimi olan galatasaray maçtan 93-65 gibi hezimetamiz bir skorla galip ayrıldı ve adını yarı finale rakiplerine korku salarak yazdırdı.
galatasaray çeyrek finalde benim de çok sevdiğim ve saygı duyduğum svetislav pesic’in takımı bayern münchen ile eşleşti. deplasmanda ki maçta son 1 dakika içinde yaptığı hatalarla 99-89’luk 10 sayı fark ile kaybeden galatasaray nispeten kötü bir sonuç ile istanbul’a döndü. 22 mart akşamı ise abdi ipekçi spor salonunda kıran kırana geçen, tribünde ve televizyon başında herkesi ağır stres altına sokan bir 40 dakika sonunda mvp’nin yaptığı blok ile 72-59 kazanarak yarı finale gümbür gümbür yükseldi galatasaray.
yarı finalde rakip kupanın bir diğer favorisi gran canaria takımıydı. istanbul’da ki ilk maçı bütün oyuncuların gösterdiği üstün eforla bir ara tek hanelere inmesine rağmen 89-75 kazanarak ispanya’ya uçtu galatasaray. deplasmanda ise gerçekten ölüp ölüp dirildi bütün maç boyunca. uzatmaya giden maçın son topunda micov’un son saniye bloğu ile maçı 94 – 81 kazanarak finale yükseldi galatasaray. bu maç için tek bir şey söylemek gerekirse micov tek başına takımı finale çıkardı diyebiliriz.
malum final için söyleyecek çok bir şey yok aslında biletler çıktıktan birkaç saat sonra tükenmiş taraftar kendini kupaya adamıştı. maçtan saatler önce abdi ipekçi’nin önü arı kovanı gibiydi. tezahürat yapanlar, sohbet edenler binlerce insan akın akın tarihe tanıklık etmek için salona akıyordu. bütün taraftarın ağzında tek bir kelime vardı “kupa bizim”. maçtan 2 saat öncesinde bile salonda 5 bine yakın insan takımın ısınmaya çıkmasını bekliyordu. dışarıda ise 3 katı daha fazla insan yavaş yavaş salona hareketlenmeye başlamıştı. maçın başlamasına yarım saat kala salonun içi ana baba günüydü. bir koltuğa 2 3 insanın oturduğunu varsayarak söylüyorum bunu ki daha fazla da olabilir. galatasaray – fenerbahçe bayanlar final serisi son maçından beri ilk kez böylesine bir ortama şahit oldum salonda. strasbourg takımı idam sehpasına giden mahkum misali çıktı salona. çıktıkları anda ki müthiş ses duvarı eminim geçici duyma sorunları yaşatmıştır insanlara.
final maçına yakışır bir koreo ile sevgisini gösteren taraftarını da arkasına alan galatasaray fırtına gibi başladı maça. son haftaların suskun ismi kaptan sinan güler önderliğinde kusursuz bir basketbol oynadı galatasaray. savunmada nam-ı diğer kelepçe göksenin’in kattığı enerji görülmeye değerdi. aslında maç için fazla bir şey yazmaya gerekte yok hani. aslanlar gibi çıkıp oynadılar ve kupayı aldılar.
bütün teşekkürler başta ergin ataman hocamız olmak üzere, oyunculara, teknik ekibe ve perde arkasında ki görünmez kahramanlara.
başarınız kutlu ve daim olsun.!
parola buydu galatasaray odeabank için; “inanmak” . ilık bir ekim günü mvp’nin 32 sayı attığı neptunas maçı ile başlamıştı herşey. o zaman herkes değil ama gerçekten bu takımın potasiyelini bilen basketboldan anlayan insanlar inanmıştı bu takımın bu kupayı alacağına.
zaten hoca dememiş miydi? bizi euroleague’e almadılar ama biz eurocup alıp gideceğiz bakalım o zaman nasıl durduracaklar bizi diye. böyle bir inancın önünde kimse kusura bakmasın dağlar bile dayanamaz.
konumuza dönelim; arka arkaya içeride alınan beyoğlu derbisi ( aek beyoğlu takımıdır ) ve hapoel maçları ile takım iyice belli etmişti şampiyon olacağını. arkasından deplasmanda krasny ve içeride nizhny maçları takımı iyice şampiyonluk havasına sokmuştu. içeride neptunas dışarıda hapoel ve nizhny yenilgileri takımı hedefinden saptırmadı ve lider olarak üst tura adını yazdırdı galatasaray odeabank.
ikinci turda nispeten daha zorlu olan zaragoza , olaj ve sassari’li gruba düştü galatasaray odeabank ve son maçta sassari’yi green ve mccollum’un sakatlıklarına rağmen yeni transferleri chuck davis ve curtis jerrels’ın da mükemmel oyunları ile ezerek hem kupa dışına itti hem de çeyrek finale adını yazdırdı.
top 16'da ise rakip pınar karşıyaka oldu. taraftarlar arasında bilinen hüsumet yüzünden iki tarafın da deplasman maçlarına seyirci götüremediği maçların ilkinde ksk 67-64 kazandı maçı. mart’ın ilk günü abdi ipekçi’de oynanan maç ise galatasaray odeabank’ın resmen gövde gösterisi yaparak bu kupa bizim dediği maçtı. maçın ilk 10 dakikası hariç kalan 30 dakikada sahanın tek hakimi olan galatasaray maçtan 93-65 gibi hezimetamiz bir skorla galip ayrıldı ve adını yarı finale rakiplerine korku salarak yazdırdı.
galatasaray çeyrek finalde benim de çok sevdiğim ve saygı duyduğum svetislav pesic’in takımı bayern münchen ile eşleşti. deplasmanda ki maçta son 1 dakika içinde yaptığı hatalarla 99-89’luk 10 sayı fark ile kaybeden galatasaray nispeten kötü bir sonuç ile istanbul’a döndü. 22 mart akşamı ise abdi ipekçi spor salonunda kıran kırana geçen, tribünde ve televizyon başında herkesi ağır stres altına sokan bir 40 dakika sonunda mvp’nin yaptığı blok ile 72-59 kazanarak yarı finale gümbür gümbür yükseldi galatasaray.
yarı finalde rakip kupanın bir diğer favorisi gran canaria takımıydı. istanbul’da ki ilk maçı bütün oyuncuların gösterdiği üstün eforla bir ara tek hanelere inmesine rağmen 89-75 kazanarak ispanya’ya uçtu galatasaray. deplasmanda ise gerçekten ölüp ölüp dirildi bütün maç boyunca. uzatmaya giden maçın son topunda micov’un son saniye bloğu ile maçı 94 – 81 kazanarak finale yükseldi galatasaray. bu maç için tek bir şey söylemek gerekirse micov tek başına takımı finale çıkardı diyebiliriz.
malum final için söyleyecek çok bir şey yok aslında biletler çıktıktan birkaç saat sonra tükenmiş taraftar kendini kupaya adamıştı. maçtan saatler önce abdi ipekçi’nin önü arı kovanı gibiydi. tezahürat yapanlar, sohbet edenler binlerce insan akın akın tarihe tanıklık etmek için salona akıyordu. bütün taraftarın ağzında tek bir kelime vardı “kupa bizim”. maçtan 2 saat öncesinde bile salonda 5 bine yakın insan takımın ısınmaya çıkmasını bekliyordu. dışarıda ise 3 katı daha fazla insan yavaş yavaş salona hareketlenmeye başlamıştı. maçın başlamasına yarım saat kala salonun içi ana baba günüydü. bir koltuğa 2 3 insanın oturduğunu varsayarak söylüyorum bunu ki daha fazla da olabilir. galatasaray – fenerbahçe bayanlar final serisi son maçından beri ilk kez böylesine bir ortama şahit oldum salonda. strasbourg takımı idam sehpasına giden mahkum misali çıktı salona. çıktıkları anda ki müthiş ses duvarı eminim geçici duyma sorunları yaşatmıştır insanlara.
final maçına yakışır bir koreo ile sevgisini gösteren taraftarını da arkasına alan galatasaray fırtına gibi başladı maça. son haftaların suskun ismi kaptan sinan güler önderliğinde kusursuz bir basketbol oynadı galatasaray. savunmada nam-ı diğer kelepçe göksenin’in kattığı enerji görülmeye değerdi. aslında maç için fazla bir şey yazmaya gerekte yok hani. aslanlar gibi çıkıp oynadılar ve kupayı aldılar.
bütün teşekkürler başta ergin ataman hocamız olmak üzere, oyunculara, teknik ekibe ve perde arkasında ki görünmez kahramanlara.
başarınız kutlu ve daim olsun.!
