4401
ben galatasaray'ı çok sevdim. 17 ocak 1997, ilk gittiğim galatasaray maçı. 7 yaşındayım. bu maçtan iki sene evvel,babama alınması için yalvardığım akülü arabayı, amcam almayı kabul etmişti. tek şartı vardı beşiktaşlı olmam.. 5 yaşındaydım, ve her uyanığın geleceği gibi, bu yaştaki biri için beşiktaşın galatasaray'dan farkı olmaması gerekirdi. ama, ilk aşk gibi, aldığın ilk soluk gibi, ben galatasaray'ı çok sevdim, amcamın evinde bu teklife hayır dediğim anı hatırlıyorum..sneijder'in juventus'a gol attığı anda tribünde devrildiğim anı hatırlar gibi. arkadaşlar, ben galatasaray'ı çok sevdim... ali sami yen 'deki son lig maçı, kar yağıyor hafiften, hava soğuk, gençlebirliği, takım kötü, şu sonunda sekizinci olacağımız sezon, 2-0 yenildik, ama aklımda hala gittiğim en iz bırakan maçlardandır, çünkü seni yıkacak dozerin, seni yıkacak dozerin... ( https://www.youtube.com/watch?v=3gTBF3-khUw ) ben galatasaray'ı çok sevdim...şu şikeli sezonun ardından, galatasaray üniversitesindeyim, çok sevdiğim arma, diplomamda da yer alacak mutluluğuyla ve play-off denen garabet geliyor, sezonun her maçını tırnaklarımı yiyerek izledim ve kirli türk futbolunun önümüze çıkardığı engelde, play-off'larda arenada fener'e yeniliyoruz..yanımda arkadaşım omzumu sıkıyor...şampiyon olacağız diyor...şampiyon olacağız kardeşim..ben galatasaray'ı öyle çok sevdim ki o an, hiç inananamasam da, zihnim beynim isyan etse de inandım. hak eden yensin demedim, hak eden sensin dedim.
ağladım bu takım için, aklım, kalbim, zihnim suskunlaştı, kabardı, çoştu..halden hale girdi, ama ben her defasında, kime kızarsam kızayım bir tek, 5 yaşında, akülü arabayı reddeden, çocukluğumun sahip olduğu o hissi...hiç ama hiç kaybetmedim. ben galatasaray'ı çok sevdim kardeşlerim, renkdaşlarım, abilerim ve ablalarım, siz de sevin her daim.. çakallar konuşur, kurnazlar ellerini ovuşturur, ama ben galatasaraylı olarak hep kalbimi, ali sami yen'in yemyeşil çimleriyle doldurdum...mecidiyeköy'den arabayla geçerken, son anda, azıcık görebileceğiniz o yeşillik, çocukluğum.... ben galatasaray'ı çok sevdim, biliyorum, biz binlerce kişiyiz. her şey güzel olacak..gözlerinizden öperim. stop.
ağladım bu takım için, aklım, kalbim, zihnim suskunlaştı, kabardı, çoştu..halden hale girdi, ama ben her defasında, kime kızarsam kızayım bir tek, 5 yaşında, akülü arabayı reddeden, çocukluğumun sahip olduğu o hissi...hiç ama hiç kaybetmedim. ben galatasaray'ı çok sevdim kardeşlerim, renkdaşlarım, abilerim ve ablalarım, siz de sevin her daim.. çakallar konuşur, kurnazlar ellerini ovuşturur, ama ben galatasaraylı olarak hep kalbimi, ali sami yen'in yemyeşil çimleriyle doldurdum...mecidiyeköy'den arabayla geçerken, son anda, azıcık görebileceğiniz o yeşillik, çocukluğum.... ben galatasaray'ı çok sevdim, biliyorum, biz binlerce kişiyiz. her şey güzel olacak..gözlerinizden öperim. stop.
