232
geçen sene o kadar gazla dolduruyorlardı ki kendilerini; sade, sessiz sedasız bir şeyler başarmaya çalışan tabii ki yeri gelip gururunu da yaşayan anadolu takımı olmak yerine kocaman, hiç kapanmayan bir ağız olmuşlardı. evet evet bildiğimiz konuşmaya yarayan ağız. kendilerinde, iyi oynayan rakiplerinin iyi futbolunu sorgulama cesaretini bile buluyorlardı. ve ne acayiptir bütün antipatikliklerine rağmen kendilerini gönüllerin şampiyonu ilan ediyorlardı. cidden bu sözü her duyduğumda merak bünyemi sarıyor, hangi gönlün? bir tane bile olduğunu sanmıyorum.
ve bakıyorum ki bu günlerde ağız ishali olmuş halleri yerini derin bir sessizliğe bırakmış. hani gaza basarsın basarsın en nihayetinde sen durmayı bilmiyorsan karşına çıkan duvardı, ağaçtı bişey durdurur ya seni bu takımda o hesap.
ve bakıyorum ki bu günlerde ağız ishali olmuş halleri yerini derin bir sessizliğe bırakmış. hani gaza basarsın basarsın en nihayetinde sen durmayı bilmiyorsan karşına çıkan duvardı, ağaçtı bişey durdurur ya seni bu takımda o hesap.
