267
sizi bilmem ama benim içimdeki aşırı fanatizmi bitiren organizasyon oldu. o kadar strese girmiştim ki bu olay sırasında az daha elimi kırıyordum içeride yenildiğimiz fener maçı sonrası.o gün bugündür her maçı izlemeye çalışmama rağmen artık yenilsek bile eskisi gibi mutsuz olmuyorum, veya yeterince umursamıyorum. son aylarda içinde bulunduğum çıkamadığım depresyondan çıkarır belki diye yine sarılmaya çalıştım ama yine baktım ki hevesim kalmamış. sadece maçları yorumlamak için izleyen gazeteciler gibiyim. ama o günleri çok özledim. keşke dönebilsem. üzüntü de verse en azından sadece galatasaray olsa hayatımın odağı tekrar.
