35
galatasaray futbol takımıyla ilgili hafızama kazınan son mükemmel turnuva. eboue'nin attığı çalımlar ve penaltı alması sonucunda eski takımının taraftarları tarafından alkışlanması, rakiplerimize karşı dişe diş oyunumuz, arsenal maçının çevrilmesi, sneijder'in asisti ve drogba'nın golü. keyif alarak kazandığımız, takımımızla gurur duyduğumuz son turnuva. o dönem futbolcularımızın potansiyellerinin en tepesinde olduğu, çok daha büyük başarılara imza atabilecekleri bir dönemdi, ancak dengeleyici unsurlar tam zamanında yetişti, teknik direktörümüzün zihnine 2 takımı birden çalıştırma fikrini çok güzel yerleştirdiler. ünal aysal'ın da agresif ve alttan almayı sevmeyen yapısı nedeniyle ipler çabukça koptu. geride kalan büyük darbeler yemiş takım hala juventus ve real madrid'in bulunduğu gruptan çıkabilecek kadar güçlüydü, çünkü henüz sezon başında en tepeye oynama hayalleri artık açıkça dillendirilmeye başlanmıştı, ancak chelsea eşleşmesi ve elenmemiz bunu sonlandıran olay oldu. sene başında tam anlamıyla kenetlenen takımın başında, şampiyonlar liginde tarih yazmaya inanmayan bir teknik direktör vardı. yanlış anlaşılmasın, mancini'yi çok severim, kafası milli takımla yoğun olan fatih terim başımızda olsa gruptan bile çıkamazdık, ama mancini'nin dünyanın en güçlü takımlarının bile favori gösterilemeyeceği bir turnuvada chelsea'yi eleyip finale kadar yol alacağımıza inanmasını bekleyemezdik. bunu sadece fatih terim dahil tüm unsurlarıyla hedefe odaklanmış bir galatasaray başarabilirdi.
sonuç olarak olabilecek en berbat şeyler oldu ve tarihimizin en önemli başarılarını kazanabileceğimiz yıl önemli oyuncularımızı kaybetmemiz ve mali olarak dibe vurmamızla sonuçlandı. aradan 2 yıl geçti ve çoğumuz artık o dönem zirveye ulaştığımızı, ardından gitgide düşüşe geçtiğimizi ve bunun devam edeceğini görebiliyoruz. 2010-2011 sezonunda bile hamza'lı şampiyon galatasaray döneminden çok daha umutluydum. çıkışımızın çok güçlü olacağını herkes gibi ben de biliyordum, ama bu sabırla beklediğimiz çıkışın yalnızca 2 yıl süreceğini kesinlikle tahmin edemezdim.
sonuç olarak olabilecek en berbat şeyler oldu ve tarihimizin en önemli başarılarını kazanabileceğimiz yıl önemli oyuncularımızı kaybetmemiz ve mali olarak dibe vurmamızla sonuçlandı. aradan 2 yıl geçti ve çoğumuz artık o dönem zirveye ulaştığımızı, ardından gitgide düşüşe geçtiğimizi ve bunun devam edeceğini görebiliyoruz. 2010-2011 sezonunda bile hamza'lı şampiyon galatasaray döneminden çok daha umutluydum. çıkışımızın çok güçlü olacağını herkes gibi ben de biliyordum, ama bu sabırla beklediğimiz çıkışın yalnızca 2 yıl süreceğini kesinlikle tahmin edemezdim.
