33
10 yıl evvel bugün bedenen aramızdan ayrılmış, karadenizli güzel insan. karadeniz müziğini sevdirmekle kalmamış, eskiyle yeniyi çok başarılı bir şekilde birleştirerek çığır açmıştır. "birbirimizi sevmek için birbirimize benzemeye ihtiyacımız yok." birbirimizi anlamamız için, aynı dili konuşmamıza gerek yok, ezildikten sonra, hepimiz aynı şarabız..." sözlerinin sahibidir.
sıkı bir trabzonspor taraftarıdır ve bunu,
"trabzonspor’u tutmak sadece o yörenin çocuğu olmakla açıklanabilecek milliyetçi bir davranış değildir. benim için trabzonspor, en güçlülere karşı koyan ve herkesi yenen hayali kahramandı. öyle bir kahramandı ki statükoyu bile devirmişti." diyerek dile getirmiştir.
kendi deyimiyle sistem onu kanser etti ve yine kendi deyimiyle çok fiyakalı bir hastalığa yakalandı.
10 yıl önce bugün; lise talebesiyken, amcamın yanında işe başlamıştım yaz boyunca çalışmak için. internet bu kadar yaygın değildi. haberlerde gördüm göçüp gittiğini. ne büyük bir insanı kaybetmişiz bilmiyordum o an. zamanla anladım yokluğunun yarattığı boşluğu. kazım koyuncu'dan 3 hafta sonra dedemi kaybettik. ondan 10 gün sonra kadar da kuzenim trafik kazası geçirdi ve yengemi kaybettik o kazada. 2005 yazında yaşadığım her acının her sevincin fon müziğiydi kazım koyuncu. ilk gençliğimin en travmatik döneminde sözleriyle, şarkılarıyla umudu öğretti bana. bugün onun hatrına, onun sayesinde güzelleşmiş onca şey var ki; kazım koyuncu gerçekten ölümsüzdür.
"ey mavinin karaya döndüğü deli deniz,
oğlumuzu verdik sularına.
sularındaki kara matemimiz...
şimdi bu ustura sessizliğindeyse acımız
ve böyle mahşer yeriyse yüreklerimiz,
bil ki ölüm küçük, kâzım büyük diyedir..."
https://www.youtube.com/watch?v=BNoOkG-T2zw
sıkı bir trabzonspor taraftarıdır ve bunu,
"trabzonspor’u tutmak sadece o yörenin çocuğu olmakla açıklanabilecek milliyetçi bir davranış değildir. benim için trabzonspor, en güçlülere karşı koyan ve herkesi yenen hayali kahramandı. öyle bir kahramandı ki statükoyu bile devirmişti." diyerek dile getirmiştir.
kendi deyimiyle sistem onu kanser etti ve yine kendi deyimiyle çok fiyakalı bir hastalığa yakalandı.
10 yıl önce bugün; lise talebesiyken, amcamın yanında işe başlamıştım yaz boyunca çalışmak için. internet bu kadar yaygın değildi. haberlerde gördüm göçüp gittiğini. ne büyük bir insanı kaybetmişiz bilmiyordum o an. zamanla anladım yokluğunun yarattığı boşluğu. kazım koyuncu'dan 3 hafta sonra dedemi kaybettik. ondan 10 gün sonra kadar da kuzenim trafik kazası geçirdi ve yengemi kaybettik o kazada. 2005 yazında yaşadığım her acının her sevincin fon müziğiydi kazım koyuncu. ilk gençliğimin en travmatik döneminde sözleriyle, şarkılarıyla umudu öğretti bana. bugün onun hatrına, onun sayesinde güzelleşmiş onca şey var ki; kazım koyuncu gerçekten ölümsüzdür.
"ey mavinin karaya döndüğü deli deniz,
oğlumuzu verdik sularına.
sularındaki kara matemimiz...
şimdi bu ustura sessizliğindeyse acımız
ve böyle mahşer yeriyse yüreklerimiz,
bil ki ölüm küçük, kâzım büyük diyedir..."
https://www.youtube.com/watch?v=BNoOkG-T2zw
