2791
hep varsayımlar üzerinden vurulan hoca.
henüz takımın başında maça çıkmamıştır, "bu adam sneijder'le papaz olur kesin oynatmaz." diye eleştirilir.
henüz maçın ilk 11'i belli olmamıştır, gazetelerin yaptığı muhtemel 11 üzerinden eleştirilir.
henüz herhangi bir transfer yapılmamıştır, "ahmet alınır mı? vay mehmet alınır mı?" üzerinden eleştirilir.
takım her maç 3-4 gol atar, ee hucüm futbolu oynayınca doğal olarak pozisyon da verilir. "bu kadar pozisyon verilir mi?" diye eleştirilir. bu takım bayern, barca değil beyler her maç 4-0 5-0 bitsin.
sonra hocam buna da çare bulur, takım hiç gol yemez. ee doğal olarak fazla pozisyona da giremez. bu sefer de "1-0 1-0 nereye kadar hoca?" diye eleştirilir. ama görmezler ki hocanın başarısını bir anda her maç gol yiyen takım nasıl bu hale geldi.
daha uzatılabilir bu örnekler. yalnız şurada anlaşalım arkadaşlar ortada bir çelişki var. bu yerden yere vurduğumuz burak, umut, selçuk, melo, semih, sabri, vs. hepsi kötü futbolcuysa bu takım nasıl şampiyon oldu?
ya da dediğiniz gibi hamza hoca vizyonsuz, teknik-taktikten anlamayan bir hocaysa bu takım nasıl şampiyon oldu?
ya gerçekten futbolcuların çoğu kötü veya vasat olmasına rağmen hocanın başarısıyla şampiyon olduk ya da hoca faktörü önemli değil futbolcular çok iyi şampiyon olduk?
bana göre şampiyonluğun bir numaralı mimarı hamza hamzaoğlu'dur. benim oyum hamza hocaya yani. çünkü aynı futbolcular farklı hocayla aldığımız sonuçlar ortadaydı. hee kiminiz bunu çok farklı yorumlar, işte "prandelli dönemi bilerek oynamadılar" falan diyebilir onu tartışmam. ama ortada bir gerçek var ki hem futbolcular çok kötü hem de hamza hoca çok kötüyken bu takım şampiyon falan olamazdı kendimizi boşuna kandırmayalım. yani öyle bir muslera ile falan şampiyon olamazsın.
henüz takımın başında maça çıkmamıştır, "bu adam sneijder'le papaz olur kesin oynatmaz." diye eleştirilir.
henüz maçın ilk 11'i belli olmamıştır, gazetelerin yaptığı muhtemel 11 üzerinden eleştirilir.
henüz herhangi bir transfer yapılmamıştır, "ahmet alınır mı? vay mehmet alınır mı?" üzerinden eleştirilir.
takım her maç 3-4 gol atar, ee hucüm futbolu oynayınca doğal olarak pozisyon da verilir. "bu kadar pozisyon verilir mi?" diye eleştirilir. bu takım bayern, barca değil beyler her maç 4-0 5-0 bitsin.
sonra hocam buna da çare bulur, takım hiç gol yemez. ee doğal olarak fazla pozisyona da giremez. bu sefer de "1-0 1-0 nereye kadar hoca?" diye eleştirilir. ama görmezler ki hocanın başarısını bir anda her maç gol yiyen takım nasıl bu hale geldi.
daha uzatılabilir bu örnekler. yalnız şurada anlaşalım arkadaşlar ortada bir çelişki var. bu yerden yere vurduğumuz burak, umut, selçuk, melo, semih, sabri, vs. hepsi kötü futbolcuysa bu takım nasıl şampiyon oldu?
ya da dediğiniz gibi hamza hoca vizyonsuz, teknik-taktikten anlamayan bir hocaysa bu takım nasıl şampiyon oldu?
ya gerçekten futbolcuların çoğu kötü veya vasat olmasına rağmen hocanın başarısıyla şampiyon olduk ya da hoca faktörü önemli değil futbolcular çok iyi şampiyon olduk?
bana göre şampiyonluğun bir numaralı mimarı hamza hamzaoğlu'dur. benim oyum hamza hocaya yani. çünkü aynı futbolcular farklı hocayla aldığımız sonuçlar ortadaydı. hee kiminiz bunu çok farklı yorumlar, işte "prandelli dönemi bilerek oynamadılar" falan diyebilir onu tartışmam. ama ortada bir gerçek var ki hem futbolcular çok kötü hem de hamza hoca çok kötüyken bu takım şampiyon falan olamazdı kendimizi boşuna kandırmayalım. yani öyle bir muslera ile falan şampiyon olamazsın.
