16
hayatımda sami yen de izlediğim ilk derbi olması sebebiyle unutamadığım ve asla unutamayacağım maçtır.daha öğlen olmadan 11 gibi başlamıştık biz babamla stadın önünde marşlarla kazanacağımızdan emin olduğumuz maçı ve ardından gelen şampiyonluğu kutlamaya.8 saatin nasıl geçtiğini anlamamıştım bile.uzun bir süre boyunca sarı kartonumu havaya kaldırarak tribün şovuna da katkıda bulunmuştum.ama günün en güzel anı maç sonrası stadın ışıkları kapanmıştı ancak bir kişi bile stadı terketmemişti.*binlerce kişi cep telefonlarını havada sallayarak aynı şarkıyı söyledik.''kal bu gece kal bu gece yaşanacak çok şey var bu gece..''*
