hakan şükür

kendisini ne kadar sevdiğimi, zırt pırt duygusala bağlayıp yad ettiğimi bilen bilir, zira eski entry'lerimden de kolayca görebilirsiniz fakat iki dakikalığına eleştirel yaklaşacak olursak bunda olaydan sonra hala milletvekilliği sevdasında olması bana göre samimi değildir ve kendisinin bazı zaafları olduğunu göstermektedir.

milletvekili olmanın amacı nedir? ülkeye hizmet etmek, halkı temsil etmek vs. yahu elli defa haber yapıldı hakan şükür'ün kaç önerge verdiği ve kaç oylamaya katıldığı falan, yani işin icraat kısmı hikaye, hakan şükür bu açıdan öyle memlekete ciddi ciddi hizmet etmek gibi bir düşüncede değil, bunu kendisinin meclis performansından rahatlıkla görüyoruz.

şimdi dindarların para ve makam zaafı gibi bir ifade kullanırsam yanlı ve kırıcı olur ama insanoğlunun maddiyata ve koltuk sahibi olmaya bir yatkınlığı vardır. elbette kimseden erdemli olmasını ve gözü tok davranmasını bekleyemeyiz fakat dini bütün bilinen insanlara yönelik imaj olarak nedense daha bir bu tip beklentiye düşüyoruz, ki işin felsefesiyle birlikte düşününce tutarlı bir beklenti bu. lakin belli ki hakan şükür'e milletvekilliği maaşı ve olanakları tatlı gelmiş, ak parti olmaksızın seçilme şansı hemen hemen yüzde sıfır olduğu halde adeta nefsine karşı koyamayıp "yine de bir" şansını deniyor hani "ya tutarsa" diye, tatlı ya işte o paralar, koltuklar, fors vs. piyango gibi tekrardan çıkarsa oh ne ala...

bir ara da jip muhabbeti olmuştu hakan şükür'ün hatırlayanlar bilirler. sene 1999 mu artık... yani hakan şükür'ün bu karakteriyle yüzleşmek beni açıkçası birazcık incitti. kendisi elbette hala benim kralım, efsanem ve çok sevdiğim biri ama bilemiyorum yani keşke biraz daha olgun ve klas davransaydı... eminim ki çok daha muteber olurdu.

bu tip olaylardan kendi adıma gerçekten çok önemli dersler çıkarıyorum.