100
bulunduğum ilin en iyi liselerinden birinden mezun biri olarak 2. kez girdiğim sınav. geçen sene pek önemsemediğim ve çalışmadığım ygs sonucum 50 bindi. gelecek seneye kalırım düşüncesiyle lys'de sıkmayıp 40 bine geldim. her şey çok güzel gitti aslında bu sene. dershane denemeleri, zaman denemeleri hepsinde ayrı ayrı başarılar elde ettim. kimi zaman 450'a yakın puan çektiğim oluyordu. sene boyunca hiç 400 altına düşmedim. töder vb sınavlarda ortalama 4 bin gibi sıralama geliyordu. sınav günü güvenlik aramasına kadar çok rahattım. aramadan sonraki kişi sanki ben değildim. soruları okuyan ama anlamayan bir insana dönüştüm. elim gitti ama beynim sanki devre dışıydı. bir ara öyle bir telaş yaptım ki terledim ve ağlamak istedim. matematik ki benim en iyi dersimdir, sınavda çarpma işleminde bile hata yapmışım. resmen şoförü uykuya dalmış bir tır gibi yoldan çıktım. sınavı bildiğiniz gibi 4 günde açıkladı ösym. sene başından beri kafa kafaya gittiğim hatta çoğu zaman geçtiğim insanlar 10 ile 20 bin arası sıralandılar. bense geçen seneki gibi 50 bin. hani insan emeğinin karşılığını alırdı? hani hiçbir çaba karşılıksız kalmazdı? sınav günü psikolojisi iyi olan kişi başarılı oldu. 3 gündür araftayım. sağolsun ailem çok yardımcı oldular. benim gerçek sıralamamın bu olmadığını onlar da anlayışla karşıladı. olmadı 1 sene daha hazırlanırsın dediler. ama tabii ki 3 gündür travma yaşayan kişi benim. derse oturuyorum odaklanıyorum aklıma birden ygs geliyor. düşünüyorum da keşke beynimden bu şeyleri silebilsem, en azından haziran'a kadar. neyse fazla uzattım. elimden geleni yapmaya gayret edicem. ama şunu söylemek istiyorum ki hayat gerçekten çok acımasız. yaptığınız doğru şeyler her zaman için doğru sonuçlar doğurmuyor.
