6
gündüz maçıydı ve yoğun bir güneş ışığı altında oynanmıştı. bazen tv'den topun nereye yöneldiğini falan anlayamıyorduk. öyle ki bir pozisyonda felipe'nin şutuna ümit karan ayak uzatmıştı ve çok az farkla top auta çıkmıştı ve reklam panosundan hızlıca arka ağlara çarptı. bütün kahvehane -ben de dahil- gol diyerek ayağa fırladık 10 saniye boyunca sevindik. bizimkilerin sevinmediğini görünce durumu anladık. bu maçtaki puan kaybına baya üzülmüştüm nedense.
