ömer asaf

ömer asaf kardeşime özdemir asafdan bir şiir ömere ve tüm ömerlere gelsin...

çocukçada ben varim

ben böyle yazdım sanma
ben böyle düşündüm
başından beri
sözcükler koşuyordu
düşünmelerimin ardından
çocuklar, çocuklar gibi
bayram yerlerinde

çocuklar oynuyordu
düşlerimin içindeki
bayram yerlerinde

ben onlara
hiçbir zaman
kapalı perdeleri göstermedim
kapalı kapıları göstermedim

hiçbirini salıncağa bindirmedim
sallamadım
atlı karıncalarda döndürmedim
onlar gelişi gidiş sandırırlar
vuruşan otoları seviyorlardı onlar
çünkü hem gidiyorlardı
gidiyorken güldürüyorlardı
kafa kafaya vurduruyorlardı
gülüyorlardı
bizi kandırdıkları gibi kandırırlar
onlar
yarın oynayacakları oyunu
oyunun başını sonunu
bizlerden iyi biliyorlardı.

özdemir asaf