1421
gheorghe hagi, gerçek ronaldo, eric cantona gibi isimleri eskiye olan sevgimizden sevsek, dünyadaki ilk futbolcu en sevdiğimiz futbolcu olurdu.
bu futbolcuları cristiano ronaldo ya da lionel messi'den ayıran en önemli üç özellik şu diye düşünüyorum: 1) fiziksek imkânsızlık, 2) doğallık, 3) karakter.
önce 1'e bakalım: cristiano ronaldo ile şişko (gerçek, fenomen) ronaldo'nun oynadığı dönemlerdeki fiziksel imkânlar farklı. cristiano ronaldo, kendini daha rahat geliştirebiliyor.
2: futbol gitgide piyasalaştı, pazarı genişledi. bu yalnızca tribün kültürünü öldürmedi. rekabeti ve doğallığı da öldürdü. bazı takımlar uçtu gitti. cristiano ronaldo şu an la liga'da rakipsiz oynuyor, messi de öyle. ronaldo, bir spor salonu harikasını andırırken, messi ise la masia harikasını andırıyor. ancak eric cantona ya da ne bileyim diego maradona başka bir şeyi andırıyordu, hâlâ o başka bir şeyi andırıyorlar, oynamıyorlarken bile. şiiri, müziği falan andırıyorlar.
3: eric cantona, zinadine zidane, gheorghe hagi... bunlar sahada birer karakter olarak var olan isimler. burada 'karakter'i bir film ya da roman karakteri anlamında kullanıyorum. zinadine zidane'ın attığı o malum kafa, futbol sahalarının dışından geliyordu. gheorghe hagi'nin sürprizli ve öfkeli futbolu, yoksul rumen mahallelerinden geliyordu.
belki tam olarak ifade edemedim, vakit darlığından. oturup adam akıllı bir yazı yazmak istiyorum bu konuyla alakalı. ancak her şey sahada sürekli çılgın atmakla bitmiyor. bir bilek hareketi, bir pas, bazen seksen doksan gole bedel olabiliyor.
şöyle de diyebiliriz: behçet aysan çok iyi bir şairdir. attilâ ilhan da çok iyi bir şairdir, ancak behçet aysan sadece şairken attilâ ilhan için sadece şair diyemeyiz.
bu futbolcuları cristiano ronaldo ya da lionel messi'den ayıran en önemli üç özellik şu diye düşünüyorum: 1) fiziksek imkânsızlık, 2) doğallık, 3) karakter.
önce 1'e bakalım: cristiano ronaldo ile şişko (gerçek, fenomen) ronaldo'nun oynadığı dönemlerdeki fiziksel imkânlar farklı. cristiano ronaldo, kendini daha rahat geliştirebiliyor.
2: futbol gitgide piyasalaştı, pazarı genişledi. bu yalnızca tribün kültürünü öldürmedi. rekabeti ve doğallığı da öldürdü. bazı takımlar uçtu gitti. cristiano ronaldo şu an la liga'da rakipsiz oynuyor, messi de öyle. ronaldo, bir spor salonu harikasını andırırken, messi ise la masia harikasını andırıyor. ancak eric cantona ya da ne bileyim diego maradona başka bir şeyi andırıyordu, hâlâ o başka bir şeyi andırıyorlar, oynamıyorlarken bile. şiiri, müziği falan andırıyorlar.
3: eric cantona, zinadine zidane, gheorghe hagi... bunlar sahada birer karakter olarak var olan isimler. burada 'karakter'i bir film ya da roman karakteri anlamında kullanıyorum. zinadine zidane'ın attığı o malum kafa, futbol sahalarının dışından geliyordu. gheorghe hagi'nin sürprizli ve öfkeli futbolu, yoksul rumen mahallelerinden geliyordu.
belki tam olarak ifade edemedim, vakit darlığından. oturup adam akıllı bir yazı yazmak istiyorum bu konuyla alakalı. ancak her şey sahada sürekli çılgın atmakla bitmiyor. bir bilek hareketi, bir pas, bazen seksen doksan gole bedel olabiliyor.
şöyle de diyebiliriz: behçet aysan çok iyi bir şairdir. attilâ ilhan da çok iyi bir şairdir, ancak behçet aysan sadece şairken attilâ ilhan için sadece şair diyemeyiz.
