cesar prates

çok sevdiğim ama bir türlü defans yapamayan hayatın onu ekmek parası pahasına sağ beke çektiğini, aslında ruhunun engel tanımaz bir sağ açık olduğunu düşündüğüm futbolcumuzdu bir zamanlar. bu gönül sağ bekde duran top ustası sabri'yi, hobi olarak futbolcu olması gerekirken hasbel kader topçu olup bizde oynayan cihan haspolatlı'yı gördü. biz senin frikiklerini sevdik geri dönüşlerini değil biz senin koşuşlarını sevdik top kesişlerini değil, ne olursan ol yine gel atletik çocuk biz yine bağırırız sana yardır prates diye yeterki sabri kanserine son ver.......

ek1: bir kez daha düşündüm de gelme prates. gittin kendini çok sevdirmeden yeter çok yaşlısın be oğlum prensip meselesi
ek2: ama sabri uleyn!
ek3: çareler içinde çaresiz kaldım....